اى اهل كتاب! چرا براى گمراه كردن مردم حق را با باطل مى‌آميزيد و مشتبه مى‌كنيد و حقيقت را كتمان مى‌كنيد در حالى كه مى‌دانيد؟! (71)

و جمعى از اهل كتاب از يهود گفتند: «به آنچه بر مؤمنان نازل شده، در آغاز روز به ظاهر ايمان بياوريد؛ و در پايان روز، كافر شويد و به اين وسيله مؤمنان را در ايمانشان متزلزل سازيد). شايد آنها از آيين خود باز گردند. (72)

و گفتند: جز به كسى كه از آيين شما پيروى مى‌كند، واقعاً ايمان نياوريد.» بگو: «هدايت واقعى)، هدايت الهى است و توطئه آنها بى اثر است». و گفتند: «تصوّر نكنيد به كسى همانند كتاب آسمانى شما داده مى‌شود، يا اين‌كه مى‌توانند در پيشگاه پروردگارتان، با شما بحث و گفتگو كنند،» بگو: «فضل به دست خداست؛ و به هر كس بخواهد و شايسته باشد، مى‌دهد؛ و خداوند، داراى مواهب گسترده و آگاه از موارد شايسته آن است. (73)

هر كس را بخواهد، ويژه رحمت خود مى‌كند؛ و خداوند، داراى مواهب عظيم است.» (74)

و در ميان اهل كتاب، كسانى هستند كه اگر ثروت زيادى به رسم امانت به آنها بسپارى، آن را به تو باز مى‌گردانند؛ و كسانى هستند كه اگر يك دينار هم به آنان بسپارى، به تو باز نمى‌گردانند؛ مگر تا زمانى كه بالاى سر آنها ايستاده و بر آنها مسلّط باشى. اين بخاطر آن است كه گفتند: «ما در برابر امّيّين [غير يهود]، مسؤول نيستيم.» و بر خدا دروغ مى‌بندند؛ در حالى كه دروغ بودن آن را مى‌دانند. (75)

آرى، كسى كه به پيمان خود وفا كند و پرهيزگارى پيشه نمايد، خدا او را دوست مى‌دارد؛ زيرا خداوند پرهيزگاران را دوست دارد. (76)

كسانى كه‌پيمان الهى و سوگندهاى خود را به نام مقدّس او به بهاى ناچيزى مى‌فروشند، بهره‌اى در آخرت نخواهند داشت؛ و خداوند با آنها سخن نمى‌گويد و به آنان در قيامت نگاه رحمت نمى‌كند و آنها را پاك نمى‌سازد؛ و عذاب دردناكى براى آنهاست. (77)