سوره عبس 80

به‌نام خداوند بخشنده مهربان (0)

چهره درهم كشيد و روى بر تافت، (1)

از اين‌كه نابينايى به سراغ او آمد. (2)

تو چه مى‌دانى شايد او تقوا پيشه كند، (3)

يا متذكّر گردد و اين تذكّر به حال او مفيد باشد. (4)

امّا آن كس كه خود را توانگر مى‌بيند، (5)

تو به‌او روى مى‌آورى، (6)

در حالى كه اگر او تقوا پيشه نكند چيزى بر تو نيست. (7)

اما كسى كه به سراغ تو مى‌آيد و كوشش مى‌كند، (8)

و از خدا ترسان است، (9)

تو از او غافل مى‌شوى! (10)

هرگز چنين نيست كه آنها مى‌پندارند)؛ اين قرآن براى همه تذكر ويادآورى است، (11)

و هر كس بخواهد از آن پند مى‌گيرد. (12)

در الواح پرارزشى (13)

والا قدر و پاكيزه، (14)

به دست سفيرانى (15)

والا مقام و فرمانبردار و نيكوكار! (16)

مرگ بر اين انسان، چقدر ناسپاس است! (17)

مگر خداوند او را از چه چيز آفريده است؟! (18)

او را از نطفه ناچيزى آفريد، سپس اندازه‌گيرى كرد و موزون ساخت، (19)

سپس راه سعادت را براى او آسان كرد (20)

بعد او را ميراند و در قبر نهاد، (21)

پس هرگاه بخواهد او را زنده مى‌كند. (22)

هرگز چنين نيست كه او مى‌پندارد)؛ او هنوز آنچه را خدا فرمان داده، اطاعت نكرده است. (23)

انسان بايد به غذاى خويش و آفرينش آن بنگرد! (24)

ما آب فراوان از آسمان فرو ريختيم، (25)

سپس زمين را از هم شكافتيم، (26)

و در آن دانه‌هاى فراوانى رويانديم، (27)

و انگور و سبزى بسيار، (28)

و زيتون و نخل فراوان، (29)

و باغ‌هاى پردرخت، (30)

و ميوه و چراگاه (31)

تا وسيله‌اى براى بهره‌گيرى شما و چهارپايانتان باشد. (32)

هنگامى كه صيحه رستاخيز بيايد، (33)

در آن روز انسان از برادر خود مى‌گريزد، (34)

و از مادر و پدرش، (35)

و همسر و فرزندانش؛ (36)

آن روز هر كدام از آنها وضعى دارد كه او را كاملًا به خود مشغول مى‌سازد. (37)

چهره‌هايى در آن روز گشاده و نورانى است (38)

خندان و مسرور است؛ (39)

و صورتهايى در آن روز غبارآلود است، (40)

و دود تاريكى آنها را پوشانده است، (41)

آنان همان كافران و فاجرانند. (42)