از چشمه‌اى كه بندگان خاصّ خدا از آن مى‌نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جارى مى‌سازند. (6)

آنها به نذر خود وفا مى‌كنند، و از روزى كه شرّ و عذابش گسترده است مى‌ترسند، (7)

و غذاى خود را با اين‌كه به آن علاقه و نياز دارند، به «مستمند» و «يتيم» و «اسير» اطعام مى‌كنند. (8)

و مى‌گويند: ما شما را بخاطر خدا اطعام مى‌كنيم، وهيچ پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهيم. (9)

ما از پروردگارمان خائفيم در آن روزى كه عبوس و سخت است. (10)

بخاطر اين عقيده و عمل) خداوند آنان را از شرّ آن روز نگه مى‌دارد و از آنها استقبال مى‌كند درحالى كه شادمان و مسرورند. (11)

و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهاى حرير بهشتى را به آنها پاداش مى‌دهد. (12)

در آنجا بر تختهاى زيبا تكيه كرده‌اند، نه آفتاب سوزان را در آن جا مى‌بينند و نه سرما را. (13)

و در حالى است كه سايه‌هاى آن درختان بهشتى بر آنها فرو افتاده و چيدن ميوه‌هايش بسيار آسان است. (14)

و در گرداگرد آنها ظرفهايى سيمين و قدحهايى بلورين مى‌گردانند، پر از بهترين غذاها و نوشيدنيها (15)

ظرفهاى بلورينى از نقره شفاف)، كه آنها را به اندازه مناسب آماده كرده‌اند. (16)

و در آن جا از جامهايى سيراب مى‌شوند لبريز از شراب طهورى كه آميخته با زنجبيل است، (17)

از چشمه‌اى در آنجا كه نامش سلسبيل است. (18)

و بر گردشان براى پذيرايى نوجوانانى جاودانى مى‌گردند كه هرگاه آنها را ببينى گمان مى‌كنى مرواريد پراكنده‌اند. (19)

و هنگامى كه آن جا را ببينى نعمت و ملك عظيمى را مى‌بينى! (20)

بر اندام آنها [بهشتيان‌] لباسهايى است از حرير نازك سبز رنگ، و از ديباى ضخيم، و با دستبندهايى از نقره آراسته شده‌اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان مى‌نوشاند. (21)

اين پاداش شماست، و سعى و تلاش شما مورد قدردانى است. (22)

به يقين قرآن را ما بر تو نازل كرديم. (23)

پس در تبليغ و اجراى حكم پروردگارت شكيبا و با استقامت باش، و از هيچ گنهكار يا كافرى از آنان اطاعت مكن. (24)

و نام پروردگارت را هر صبح و شام ياد كن. (25)