هرگز چنين نيست كه شما مى‌پنداريد! بلكه شما دنياى زودگذر را دوست داريد (20)

وآخرت را رها مى‌كنيد. (21)

آرى در آن روز صورتهايى شاداب و مسرور است، (22)

و به الطاف پروردگارشان مى‌نگرند. (23)

و در آن روز صورتهايى عبوس و درهم كشيده است، (24)

زيرا مى‌دانند عذابى كمرشكن در پيش دارند! (25)

هرگز چنين نيست او ايمان نمى‌آورد تا موقعى كه جان به گلوگاهش رسد، (26)

و گفته شود: «آيا كسى هست كه اين بيمار را از مرگ نجات دهد؟!» (27)

در اين هنگام او به جدايى از دنيا يقين پيدا مى‌كند، (28)

و ساق پاها از سختى جان دادن به هم مى‌پيچد! (29)

در آن روز مسير همه به سوى دادگاه پروردگارت خواهد بود. (30)

در آن روز گفته مى‌شود: او ايمان نياورد و نماز نخواند، (31)

بلكه تكذيب كرد و روى‌گردان شد، (32)

سپس به سوى خانواده خود بازگشت در حالى كه متكبرانه قدم بر مى‌داشت. (33)

با اين اعمال عذاب الهى براى تو شايسته‌تر است، شايسته‌تر! (34)

باز هم عذاب براى تو شايسته‌تر است، شايسته‌تر! (35)

آيا انسان گمان مى‌كند بى‌هدف رها مى‌شود؟! (36)

آيا او نطفه‌اى از منى كه در رحم ريخته مى‌شود نبود؟! (37)

سپس بصورت خون بسته درآمد، و خداوند او را آفريد و موزون ساخت، (38)

و از آن، دو زوج مرد و زن آفريد. (39)

آيا چنين كسى قادر نيست كه مردگان را زنده كند؟! (40)

سوره انسان 76

به‌نام خداوند بخشنده مهربان (0)

آيا اين گونه نيست كه زمانى طولانى از روزگار بر انسان گذشت كه چيز قابل ذكرى نبود؟! (1)

ما انسان را از نطفه به هم آميخته‌اى آفريديم، و او را مى‌آزماييم؛ بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم. (2)

ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد و پذيرا گردد يا ناسپاس. (3)

ما براى كافران، زنجيرها و غلها و شعله‌هاى سوزان آتش آماده كرده‌ايم! (4)

به يقين ابرار و نيكان از جامى مى نوشند كه با عطر خوشى آميخته است، (5)