او براى مبارزه با قرآن انديشه كرد و نقشه‌اى شيطانى كشيد! (18)

مرگ بر او! چگونه نقشه‌اى كشيد؟! (19)

باز هم مرگ بر او، چگونه نقشه كشيد؟! (20)

پس نگاهى كرد، (21)

و چهره درهم كشيد و عجولانه دست به كار شد؛ (22)

سپس پشت كرد و تكبّر ورزيد، (23)

و سرانجام گفت: «اين قرآن چيزى جز سحر پيشينيان نيست! (24)

اين فقط سخن انسان است.» (25)

امّا بزودى او را وارد سَقَر [دوزخ‌] مى‌كنم! (26)

و توچه مى‌دانى «سَقَر» چيست! (27)

آتشى است كه نه چيزى را باقى مى‌گذارد و نه رها مى‌سازد. (28)

پوست را دگرگون مى‌كند. (29)

نوزده نگهبان بر آن گمارده شده‌اند! (30)

نگهبانان دوزخ را فقط فرشتگان عذاب قرار داديم، و تعداد آنها را جز براى آزمايش كافران معين نكرديم تااهل كتاب [يهود و نصارى‌] يقين پيدا كنند و بر ايمان مؤمنان بيفزايد، و اهل كتاب و مؤمنان در حقّانيت اين كتاب آسمانى ترديد به خود راه ندهند، و بيماردلان و كافران بگويند: «خدا از اين سخن چه منظورى دارد؟!» آرى اين گونه خداوند هركس را بخواهد گمراه مى‌سازد و هركس را بخواهد هدايت مى‌كند. و لشكريان پروردگارت را جز او كسى نمى‌داند، و اين جز هشدار و تذكرى براى انسانها نيست! (31)

هرگز چنين نيست سوگند به ماه، (32)

و به شب، هنگامى كه دامن برچينيد و پشت كند، (33)

و به صبح هنگامى‌كه چهره بگشايد، (34)

كه آن حوادث هولناك قيامت از مسائل مهم است! (35)

هشدارى است براى همه انسانها، (36)

براى كسانى از شما كه مى‌خواهند به سوى هدايت پيش روند يا عقب بمانند (37)

آرى هركس در گرو اعمال خويش است، (38)

مگر «اصحاب يمين» كه نامه اعمالشان را به دست راستشان مى‌دهند)! (39)

آنها در باغهاى بهشتى‌اند، (40)

و سؤال مى‌كنند، از مجرمان: (41)

«چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!» (42)

مى‌گويند: «ما از نمازگزاران نبوديم، (43)

و اطعام مستمند نمى‌كرديم، (44)

و پيوسته با اهل باطل همنشين و همصدا بوديم، (45)

و همواره روز جزا را انكار مى‌كرديم، (46)

تا زمانى كه مرگ ما فرا رسيد!» (47)