تا بارانهاى پربركت آسمان را پى در پى بر شما فرو فرستد، (11)

و شما را با اموال و فرزندان فراوان كمك كند و باغهاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختيارتان قرار دهد. (12)

چرا شما براى خدا عظمت قائل نيستيد؟! (13)

در حالى كه شما را در مراحل مختلف آفريد تا از نطفه به صورت انسان كامل رسيديد). (14)

آيا نمى‌دانيد چگونه خداوند هفت آسمان را برفراز يكديگر آفريده است، (15)

و ماه را در ميان آن‌ها مايه روشنايى، و خورشيد را چراغ فروزانى قرارداده است؟! (16)

و خداوندشما را همچون گياهى از زمين رويانيد، (17)

سپس شما را به زمين باز مى‌گرداند، و بار ديگر شما را خارج مى‌سازد. (18)

و خداوند زمين را براى شما فرش گسترده‌اى قرار داد، (19)

تا از راههاى وسيع و درّه‌هاى آن بگذريد و به هر جا مى‌خواهيد برويد).» (20)

نوح بعد از نوميدى از هدايت آنان گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانى من كردند و از كسانى پيروى نمودند كه اموال و فرزندانشان چيزى جز زيانكارى بر آنها نيفزوده است. (21)

و اين رهبران گمراه مكر عظيمى به كار بردند، (22)

و گفتند: دست از معبودان خود برنداريد بخصوص بتهاى «ودّ»، «سُواع»، «يَغُوث»، «يعوق» و «نسر» را رها نكنيد. (23)

و آنها بسيارى را گمراه كردند. خداوندا، ستمكاران را جز گمراهى ميفزا!» (24)

آرى، سرانجام همگى بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا ياورانى براى خود نيافتند. (25)

نوح گفت: «پروردگارا! هيچ كس از كافران را بر روى زمين باقى مگذار! (26)

چرا كه اگر آنها را باقى بگذارى، بندگانت را گمراه مى‌كنند و جز نسلى فاجر و كافر به دنيا نمى‌آورند. (27)

پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و همه كسانى را كه با ايمان وارد خانه من شدند، و جميع مردان و زنان با ايمان را بيامرز؛ و ستمكاران را جز هلاكت ميفزا!» (28)