پروردگارا! به آنچه نازل كرده‌اى، ايمان آورديم و از فرستاده تو پيروى نموديم؛ ما را در زمره گواهان قرار ده.» (53)

و يهود و دشمنان مسيح، براى نابودى او و آيينش توطئه كردند؛ و خداوند براى حفظ او و آيينش، تدبير نمود؛ و خداوند، بهترين تدبير كنندگان است. (54)

به ياد آوريد هنگامى را كه خدا فرمود: «اى عيسى! من تو را برمى‌گيرم و به سوى خود، بالا مى‌برم و تو را از كسانى كه كافر شدند، پاك و دور مى‌سازم؛ و كسانى را كه از تو پيروى كردند، تا روز رستاخيز، برتر از كسانى كه كافر شدند، قرار مى‌دهم؛ سپس بازگشت شما به سوى من است و آنگاه در ميان شما، در آنچه اختلاف داشتيد، داورى مى‌كنم. (55)

امّا كسانى كه كافر شدند، و با شناخت حق، آن را انكار كردند، آنان را در دنيا و آخرت، با عذاب دردناكى مجازات خواهم كرد؛ و براى آنها، هيچ ياورى نيست. (56)

امّا كسانى كه ايمان آوردند، و كارهاى شايسته انجام دادند، خداوند پاداش آنان را بطور كامل خواهد داد؛ و خداوند، ستمكاران را دوست نمى‌دارد.» (57)

اينها را كه بر تو مى‌خوانيم، از نشانه‌ها ى حقّانيّت تو و يادآورى حكيمانه است. (58)

مَثَل خلقت عيسى در نزد خدا، همچون آدم است؛ كه او را از خاك آفريد، و سپس به او فرمود: «موجود باش!» و بى درنگ موجود شد. بنابراين، ولادت عيسى بدون پدر، هرگز دليل بر الوهيّت او نيست. (59)

اينها حقيقتى است از جانب پروردگار تو؛ بنابراين، از ترديد كنندگان مباش. (60)

هر گاه بعد از علم و دانشى كه به تو رسيده، باز كسانى درباره مسيح با تو به ستيز برخيزند، بگو: «بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما نيز فرزندان خود را؛ ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما نيز زنان خود را؛ ما از نفوس خود و كسى كه همچون جان ماست دعوت كنيم، شما نيز از نفوس خود؛ آنگاه مباهله و نفرين كنيم؛ و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.» (61)