و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و اهل شهرهاى زير و رو شده [قوم لوط] مرتكب گناهان بزرگ شدند، (9)

از اين رو با فرستاده پروردگارشان مخالفت كردند؛ و خداوند آنها را به عذاب شديدى گرفتار ساخت. (10)

و هنگامى كه آب طغيان كرد، شما را سوار بر كشتى كرديم، (11)

تا آن را وسيله تذكّرى براى شما قرار دهيم و گوشهاى شنوا آن را دريابد و درك كند). (12)

به محض اين‌كه نخستين بار در «صور» دميده شود، (13)

و زمين و كوهها از جا برداشته شوند و يكباره در هم كوبيده و متلاشى گردند، (14)

در آن روز واقعه عظيم قيامت روى مى‌دهد، (15)

و آسمان از هم مى‌شكافد و آنگاه سست مى‌گردد و فرو مى‌ريزد). (16)

فرشتگان در اطراف آسمان قرار مى‌گيرند و براى انجام مأموريتها آماده مى‌شوند و آن روز عرش قدرت پروردگارت را هشت فرشته برفراز همه آنها حمل مى‌كنند. (17)

در آن روز همگى به پيشگاه خدا عرضه مى‌شويد و چيزى از كارهاى مخفى شما پنهان نمى‌ماند. (18)

امّا كسى كه نامه اعمالش را به دست راستش دهند از شدّت شادى فرياد مى‌زند كه: اى اهل محشر! «نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد! (19)

من يقين داشتم كه قيامتى در كار است و به حساب اعمالم مى‌رسم.» (20)

او در يك زندگى كاملًا رضايتبخش قرار خواهد داشت، (21)

در بهشتى عالى، (22)

كه ميوه‌هايش در دسترس است. (23)

و به آنان گفته مى‌شود: بخوريد و بياشاميد گوارا باد بر شما، اينها در برابر اعمالى است كه در ايام گذشته انجام داديد! (24)

امّا كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‌گويد: «اى كاش هرگز نامه اعمالم رابه من نمى‌دادند. (25)

و نمى‌دانستم حساب من چيست! (26)

اى كاش مرگم فرا مى‌رسيد! (27)

مال و ثروتم هرگز مرا بى‌نياز نكرد، (28)

قدرت من نيز از دست رفت!» (29)

فرمان مى‌رسد: او را بگيريد و دربند و زنجيرش كنيد! (30)

سپس او را در دوزخ بيفكنيد! (31)

بعد او را به زنجيرى كه هفتاد ذراع است ببنديد؛ (32)

چرا كه او با ديدن دلايل روشن هرگز به خداوند بزرگ ايمان نمى‌آورد، (33)

و هرگز بر اطعام مستمندان تشويق نمى‌نمود؛ (34)