اين در حالى است كه چشمهايشان از شدّت شرمسارى به زير افتاده، و ذلّت خوارى وجودشان را فرا مى‌گيرد؛ آنها پيش از اين دعوت به سجود مى‌شدند در حالى كه سالم بودند. ولى امروز ديگر توانايى آن راندارند (43)

اكنون مرا با آنها كه اين سخن را تكذيب مى‌كنند واگذار! ما آنان را از آن جا كه نمى‌دانند بتدريج به سوى عذاب پيش مى‌بريم. (44)

و به آنها مهلت مى‌دهم؛ چرا كه نقشه و تدبير من محكم و متين است. (45)

آيا تو از آنها مزدى مى‌طلبى كه پرداختش براى آنها سنگين است؟! (46)

يا اسرار غيب نزد آنهاست و آن را مى‌نويسند و به يكديگر مى‌دهند)؟! (47)

پس در ابلاغ حكم پروردگارت شكيبا باش، و مانند صاحب ماهى [يونس‌] مَباش كه در ابلاغ حكم خدا شتاب كرد و گرفتار كيفر ترك اولى شد در آن زمان كه با نهايت اندوه خدا را خواند. (48)

و اگر رحمت پروردگارش به ياريش نيامده بود، از شكم ماهى بيرون افكنده مى‌شد در حالى كه نكوهيده بود. (49)

ولى پروردگارش او را برگزيد و از صالحان قرار داد. (50)

نزديك است كافران هنگامى كه آيات قرآن را مى‌شنوند با چشم زخم خود تو را نابود سازند، و مى‌گويند: «او به يقين ديوانه است.» (51)

در حالى كه اين قرآن جز تذكر و مايه بيدارى براى جهانيان نيست. (52))

سوره حاقه 69

به‌نام خداوند بخشنده مهربان (0)

(روز رستاخيز روزى است كه به يقين واقع مى‌شود. (1)

چه‌روزواقع شدنى! (2)

و تو چه مى‌دانى آن روز واقع شدنى چيست؟! (3)

قوم «ثمود» و «عاد» عذاب كوبنده الهى را انكار كردند و نتيجه شومش را ديدند). (4)

امّا قوم «ثمود» با عذابى سركش هلاك شدند. (5)

و قوم «عاد» با تندبادى طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاكت رسيدند، (6)

خداوند اين تند باد بنيان كن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلّط ساخت، و اگر آن جا بودى مى‌ديدى كه آن قوم مانند تنه‌هاى پوسيده نخل در ميان اين تندباد روى زمين افتاده‌اند. (7)

آيا كسى از آنها را باقى مى‌بينى؟! (8)