سرانجام كار آن دو اين شد كه در آتش دوزخ خواهند بود، جاودانه در آن مىمانند؛
و اين است كيفر ستمكاران! (17)
اى كسانىكه ايمان آوردهايد! تقواى الهى پيشه كنيد؛ وهركس بايد بنگرد تابراى
فردايش چه چيزاز پيش فرستاده؛ و تقواى الهى داشته باشيد كه خداونداز آنچه انجام
مىدهيد آگاه است. (18)
و همچون كسانى نباشيد كه خدا را فراموش كردند و خدا نيز آنها را به «خود
فراموشى» گرفتار كرد؛ آنها گناهكارانند. (19)
هرگز دوزخيان و بهشتيان يكسان نيستند؛ بهشتيان رستگار و پيروزند. (20)
اگر اين قرآن را بر كوهى نازل مىكرديم، مىديدى كه در برابر آن خاشع مىشود و
از خوف خدا مىشكافد! اينها مثالهايى است كه براى مردم مىزنيم، شايد در آن
بينديشند. (21)
او خداوند يگانهاى است كه معبودى جز او نيست، داناى آشكار و نهان است، و اوست
بخشنده و مهربان. (22)
او خداوند يگانهاى است كه معبودى جز او نيست، حاكم و مالك اوست، از هر عيب
منزّه است، به كسى ستم نمىكند، امنيّتبخش است، مراقب همه چيز است، شكستناپذيرى
كه با اراده نافذ خود هر امرى را اصلاح مىكند، و داراى كبريا و عظمت است؛ خداوند
منزّه است از آنچه همتاى او قرار مىدهند! (23)
او خداوندى است هستى بخش، آفرينندهاى ابداعگر، و صورتگر بىنظير)؛ از آن
اوست بهترين نامها؛ آنچه در آسمانها و زمين است تسبيح او مىگويند؛ و او توانا و
حكيم است. (24)