آيا نمى‌دانى كه خداوند آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمين است مى‌داند؛ هيچ گاه سه نفر با هم نجوا نمى‌كنند مگر اين‌كه خداوند چهارمين آنهاست، و هيچ گاه پنج نفر با هم نجوا نمى‌كنند مگر اين‌كه او ششمين آنهاست، و نه تعدادى كمتر و نه بيشتر از آن هستند مگر اين‌كه او همراه آنهاست هر جا كه باشند، سپس روز قيامت آنها را از اعمالشان باخبر مى‌سازد، چرا كه خداوند به هر چيزى داناست. (7)

آيا نديدى كسانى را كه از نجوا [سخنان در گوشى‌] نهى شدند، سپس به كارى كه از آن نهى شده بودند باز مى‌گردند و براى انجام گناه و تعدّى و نافرمانىِ پيامبر به نجوا مى‌پردازند و هنگامى كه نزد تو مى‌آيند تو را تحيّتى مى‌گويند كه خدا به تو نگفته است تحيتى توهين‌آميز)، و در دل خود مى‌گويند: «چرا خداوند ما را بخاطر گفته‌هايمان عذاب نمى‌كند؟!» جهنم براى آنان كافى است، وارد آن مى‌شوند، و چه بد فرجامى است! (8)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه نجوا مى‌كنيد، به گناه و تعدّى و نافرمانى پيامبر نجوا نكنيد، و به كارِ نيك و تقوا نجوا كنيد، و از مخالفت فرمان خدايى كه همگى نزد او جمع مى‌شويد بپرهيزيد. (9)

نجوا تنها از سوى شيطان است؛ تا مؤمنان را غمگين سازد؛ ولى نمى‌تواند هيچ‌گونه ضررى به‌آنها برساند جز به فرمان خدا؛ پس مؤمنان تنها بر خدا توكّل كنند. (10)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه به شما گفته شود: «مجلس را وسعت بخشيد وبه تازه واردها جا دهيد)»، وسعت بخشيد، خداوند بهشت را براى شما وسعت مى‌بخشد؛ و هنگامى كه گفته شود: «برخيزيد»، برخيزيد؛ اگر چنين كنيد، خداوند كسانى از شما را كه ايمان آورده‌اند و كسانى را كه علم به آنان داده شده درجات عظيمى مى‌بخشد؛ و خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است. (11)