قسم به آسمان كه داراى چين و شكنهاى زيباست، (7)

كه شما درباره قيامت در گفتار مختلفى هستيد! (8)

تنها كسى از ايمان به آن منحرف مى‌شود كه از قبول حق سرباز زده است. (9)

كشته باد دروغگويان. (10)

همانها كه در جهل و غفلت فرو رفته‌اند، (11)

و پيوسته سؤال مى‌كنند: «روز جزا كى فرا مى‌رسد؟!» (12)

بگو: آرى همان روزى است كه آنها را بر آتش عذاب مى‌كنند! (13)

و گفته مى‌شود: بچشيد عذاب خود را، اين همان چيزى است كه براى آن شتاب داشتيد! (14)

به يقين، پرهيزگاران در باغهاى بهشتى و در ميان چشمه‌ها قرار دارند، (15)

و آنچه پروردگارشان به آنها بخشيده دريافت مى‌دارند، زيرا پيش از آن در سراى دنيا از نيكوكاران بودند. (16)

آنها كمى از شب را مى‌خوابيدند، (17)

و در سحرگاهان استغفار مى‌كردند، (18)

و در اموال آنها حقّى براى سائل و محروم بود. (19)

و در زمين آياتى براى جويندگان يقين است، (20)

و در وجود شما نيز آياتى است)؛ آيا نمى‌بينيد؟! (21)

و روزىِ شما در آسمان است و نيز آنچه شما وعده داده مى‌شويد. (22)

سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين مطلب حق است همان گونه كه شما سخن مى‌گوييد! (23)

آيا خبر مهمانهاى گرامى ابراهيم به تو رسيده است؟! (24)

در آن زمان كه بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما كه گروهى ناآشناييد!» (25)

سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه و بريان شده‌اى را براى آنها آورد، (26)

و نزديك آنها گذارد، ولى با تعجب ديد دست به سوى غذا نمى‌برند گفت: «چرا نمى‌خوريد؟!» (27)

و چون غذا نخوردند از آنها احساس وحشت كرد، گفتند: «نترس ما فرستادگان و فرشتگان پروردگار توايم)!» و او را بشارت به تولّد پسرى دانا دادند. (28)

در اين هنگام همسرش جلو آمد در حالى كه از خوشحالى و تعجّب فرياد مى‌كشيد، به صورت خود زد و گفت: « (آيا پسرى خواهم آورد با اينكه پيرزنى نازا هستم؟!» (29)

گفتند: «پروردگارت چنين گفته است، و او حكيم و داناست.» (30)