(همان كسانى كه مى‌گويند: «پروردگارا! ما ايمان آورده‌ايم؛ پس گناهان ما را بر ما ببخش، و ما را از عذاب دوزخ، نگاه‌دار.» (16)

آنها كه در مسير اطاعت و ترك گناه، استقامت مى‌ورزند؛ راستگو هستند؛ در برابر خدا خضوع، و در راه او انفاق مى‌كنند؛ و در سحرگاهان از خداوند، آمرزش مى‌طلبند. (17)

خداوند، با ايجاد نظام هماهنگ جهان هستى، گواهى مى‌دهد كه معبودى جز او نيست؛ و فرشتگان و صاحبان دانش، نيز، بر اين مطلب) گواهى مى‌دهند؛ در حالى كه خداوند قيام به عدالت دارد؛ معبودى جز او نيست، اوست توانا و حكيم. (18)

دين در نزد خدا، اسلام است. و كسانى كه كتاب آسمانى به آنان داده شد، با يكديگر اختلاف نكردند، مگر بعد از آگاهى و از روى ستم و حسد ورزى؛ و هر كس به آيات خدا كفر ورزد، (بداند كه خداوند، سريع‌الحساب است (19)

اگر با تو، به گفتگو و ستيز برخيزند، با آن‌ها مجادله نكن؛ و بگو: «من و پيروانم، با تمام وجود در برابر خداوند وفرمان‌او)، تسليم شده‌ايم.» و به آنها كه اهل كتابند [يهودونصارى‌] و عوامان [مشركان‌] بگو: «آيا شما هم تسليم شده‌ايد؟» اگر در برابر فرمان و منطق حق، تسليم شوند، هدايت مى‌يابند؛ و اگر سرپيچى كنند، نگران مباش؛ زيرا وظيفه تو، تنها ابلاغ رسالت است؛ و خدا نسبت به اعمال و عقايد بندگان، بيناست. (20)

كسانى كه نسبت به آيات خدا كفر مى‌ورزند و پيامبران را به ناحق مى‌كشند، و نيز مردمى را كه‌امر به عدالت مى‌كنند به قتل مى‌رسانند، به كيفرى دردناك بشارت ده! (21)

آنها كسانى هستند كه اعمال نيك آنها بخاطر اين گناهان بزرگ، در دنيا و آخرت تباه شده، و ياورى و شفاعت‌كننده‌اى ندارند. (22)