اگر آنها صبر مىكردند تا تو به نزد آنها بيرون آيى، براى آنان بهتر بود؛ و
خداوند آمرزنده و مهربان است. (5)
اى كسانى كهايمان آوردهايد! اگر شخص فاسقى خبرى براى شما بياورد، درباره آن
تحقيق كنيد، مبادا به گروهى از روى ناآگاهى آسيب برسانيد و از كرده خود پشيمان
شويد. (6)
و بدانيد پيامبر خدا در ميان شماست؛ هرگاه در بسيارى از كارها از شما اطاعت
كند، به مشقّت خواهيد افتاد؛ ولىخداوند ايمان را محبوب شما قرار داده و آن را در
دلهايتان زينت بخشيده، و كفر و فسق و گناه را منفورتان قرار داده است؛ كسانى كه
داراى اين صفاتند هدايت يافتگانند. (7)
و اين فضل و نعمتى از سوى خداست؛ و خداوند دانا و حكيم است. (8)
و اگر دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع و جنگ پردازند، آنها را آشتى دهيد؛ و
اگر يكى از آن دو بر ديگرى تجاوز كند، با گروه متجاوز پيكار كنيد تا به فرمان خدا
بازگردد؛ و هرگاه بازگشت و زمينه صلح فراهم شد)، درميان آن دو صلح عادلانه برقرار
سازيد؛ و عدالتپيشه كنيد كه خداوند عدالتپيشگان را دوست مىدارد. (9)
مؤمنان برادر يكديگرند؛ پس بين دو برادر خود صلح و آشتى برقرار سازيد و تقواى
الهى پيشه كنيد، تا مشمول رحمت او شويد. (10)
اى كسانى كه ايمان آوردهايد! هرگز گروهى از مردان شما گروه ديگرى را مسخره
نكنند، شايد آنها ازاينها بهتر باشند؛ و نه زنانى زنان ديگر را، شايد آنان بهتر از
اينان باشند؛ و يكديگر را مورد طعن و عيبجويى قرار ندهيد و با القاب زشت و ناپسند
يكديگر را ياد نكنيد، بسيار بد است كه بر كسى پس از ايمان نام كفرآميز بگذاريد؛ و
آنها كه توبه نكنند، ستمكارند. (11)