كسانى كه ايمان آورده‌اند مى‌گويند: «چرا سوره‌اى نازل نمى‌شود كه در آن فرمان جهاد باشد)؟!» امّا هنگامى كه سوره‌اى محكم و روشنى نازل مى‌گردد و در آن سخنى از جنگ است، منافقان بيماردل را مى‌بينى كه همچون كسى كه در آستانه مرگ قرار گرفته به تو نگاه مى‌كنند؛ پس چه بهتر كه آنها بميرند! (20)

ولى بدانند اطاعت فرمان خدا و سخن سنجيده براى آنان شايسته‌تر است؛ و اگر هنگامى كه فرمان جهاد قطعى مى‌شود به خدا راست گويند و از در صدق و صفا درآيند براى آنها بهتر مى‌باشد. (21)

اگر حكومت را بدست گيريد، آيا جز اين انتظار مى‌رود كه در زمين فساد نماييد و پيوند خويشاوندى را قطع كنيد؟! (22)

آنها كسانى هستند كه خداوند از رحمت خويش دورشان ساخته، گوشهايشان را كر و چشمهايشان را كور كرده است. (23)

آيا آنها در قرآن تدبّر نمى‌كنند، يا بر دلهايشان قفل‌هايى نهاده شده است؟! (24)

به يقين كسانى كه بعد از روشن شدن راه هدايت براى آنها، پشت به آن كردند، شيطان اعمال زشتشان را در نظرشان زينت داده و آنان را با آرزوهاى طولانى فريفته است. (25)

اين بخاطر آن است كه آنان به كسانى كه از نزول وحى الهى ناخشنود بودند گفتند: «ما در بعضى از امور از شما پيروى مى‌كنيم.» در حالى كه خداوند پنهانكارى آنان را مى‌داند. (26)

حالِ آنها چگونه خواهد بود هنگامى كه فرشتگان مرگ بر صورت و پشت آنان مى‌زنند و جانشان را مى‌گيرند؟! (27)

اين بخاطر آن است كه آنها از آنچه خداوند را به خشم مى‌آورد پيروى كردند، و از آنچه موجب رضاى اوست ناخشنود بودند؛ از اين رو خداوند اعمالشان را نابود كرد. (28)

آيا كسانى كه در دلهايشان بيمارى است گمان كردند خدا كينه‌هايشان را آشكار نمى‌كند؟! (29)