به مؤمنان بگو: «كسانى را كه اميد به ايّام اللّه [روز رستاخيز] ندارند مورد عفو قرار دهند تا روزى كه خداوند هر قومى را به اعمالى كه انجام مى‌دادند جزا دهد.» (14)

هر كس كار شايسته‌اى به جا آورد، به نفع خود به جا آورده است؛ و هر كس كار بد مى‌كند، به زيان خود اوست؛ سپس همه شما به سوى پروردگارتان بازگردانده مى‌شويد. (15)

ما بنى‌اسرائيل را كتاب آسمانى و حكومت و نبوّت بخشيديم و از نعمت‌هاى پاكيزه به آنها روزى داديم و آنان را بر جهانيان [مردم عصر خويش‌] برترى بخشيديم؛ (16)

و دلايل روشنى از امر نبوّت و شريعت در اختيارشان قرار داديم؛ آنها اختلاف نكردند مگر بعد از علم و آگاهى؛ و اين اختلاف بخاطر ستم و برترى‌جويى آنان بود؛ امّا پروردگارت روز قيامت در ميان آنها در آنچه پيوسته اختلاف داشتند داورى مى‌كند. (17)

سپس تو را بر شريعت و آيين حقى قرار داديم؛ از آن پيروى كن و از هوسهاى كسانى كه آگاهى ندارندپيروى مكن. (18)

آنها هرگز نمى‌توانند تو را در برابر خداوند بى‌نياز كنند و از عذابش برهانند)؛ و ستمكاران يار و ياور يكديگرند، امّا خداوند يار و ياور پرهيزگاران است. (19)

اين قرآن و شريعت آسمانى اسباب بينايى مردم و مايه هدايت و رحمت است براى گروهى كه به آن يقين دارند. (20)

آيا كسانى كه مرتكب بديها و گناهان شدند چنين پنداشتند كه ما آنها را همچون كسانى قرار مى‌دهيم كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند كه حيات و مرگشان با آنها يكسان باشد؟! چه بد داورى مى‌كنند! (21)

و خداوند آسمانها و زمين را بحق آفريده است تا هركس در برابر اعمالى كه انجام داده است جزا داده شود؛ و به آنها ستمى نخواهد شد. (22)