روز جدايى حق از باطل وعده‌گاه همه آنهاست. (40)

روزى كه هيچ دوستى كمترين كمكى به دوستش نمى‌كند، و از هيچ سو يارى نمى‌شوند؛ (41)

مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا كه او توانا و مهربان است. (42)

به يقين درخت زقّوم، (43)

غذاى گنهكاران است، (44)

همانند فلز گداخته در شكمها مى‌جوشد؛ (45)

همچون جوشش آب سوزان! (46)

آنگاه به مأموران دوزخ خطاب مى‌شود: او را بگيريد و به ميان دوزخ پرتابش كنيد. (47)

سپس بر سر او از عذاب آب سوزان بريزيد. (48)

به او گفته مى‌شود: بچش كه به پندار خود بسيار توانا و بزرگوار بودى! (49)

اين همان چيزى است كه پيوسته در آن ترديد مى‌كرديد. (50)

ولى پرهيزگاران در جايگاه امنى قرار دارند، (51)

در ميان باغها و چشمه‌ها؛ (52)

آنها لباسهايى ازحرير نازك و ضخيم مى‌پوشند، در حالى كه در مقابل يكديگر نشسته‌اند؛ (53)

اينچنين‌اند بهشتيان؛ و آنها را با «حورالعين» تزويج مى‌كنيم. (54)

آنها در آن جا هر نوع ميوه‌اى را بخواهند طلب مى‌كنند در حالى كه در نهايت امنيت به سر مى‌برند. (55)

هرگز مرگى جز همان مرگ اوّل كه در دنيا چشيده‌اند نخواهند چشيد، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ مى‌كند؛ (56)

اين فضل و بخششى است از سوى پروردگارت، اين همان رستگارى بزرگ است. (57)

به يقين ما آن [قرآن‌] را بر زبان تو آسان ساختيم، شايد آنان متذكّر شوند. (58)

امّا اگر نپذيرفتند منتظر باش، آنها نيز منتظرند تو منتظر پيروزى الهى و آنها منتظر عذاب و شكست)! (59)