و براى خانه‌هايشان درها و تختهايى زيبا و نقره‌اى قرار مى‌داديم كه بر آن تكيه كنند؛ (34)

و انواع زيورها؛ ولى تمام اينها بهره زندگى دنياست، و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهيزگاران است. (35)

و هر كس از ياد خداوند رحمان، روى‌گردان شود شيطانى را بر او مسلط مى‌سازيم كه همواره همنشين او خواهد بود. (36)

و آنها [شياطين‌] اين گروه را از راه خدا باز مى‌دارند، در حالى كه گمان مى‌كنند هدايت‌يافتگان حقيقى آنها هستند. (37)

تا زمانى كه در قيامت نزد ما حاضر شود مى‌گويد: «اى كاش ميان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود؛ چه بد همنشينى بودى!» (38)

ولى به آنها مى‌گوييم: اين گفتگوها امروز به حال شما سودى ندارد، چرا كه ظلم كرديد؛ و همه در عذاب شركت داديد. (39)

اى پيامبر! آيا تو مى‌توانى‌سخن خود را به گوش كران برسانى، يا كوران و كسانى را كه در گمراهى آشكارى هستند هدايت كنى؟! (40)

و هرگاه تو را از ميان آنها ببريم، به يقين آنان را مجازات خواهيم كرد؛ (41)

و يا اگر زنده بمانى آنچه را از كيفر اعمالشان به آنان وعده داده‌ايم به تو نشان خواهيم داد، زيرا ما بر آنها مسلّط هستيم. (42)

آنچه را بر تو وحى شده محكم بگير كه تو بر صراط مستقيمى. (43)

و اين مايه يادآورى و عظمت تو و قوم تو است و بزودى از رفتارتان با اين نعمت سؤال خواهيد شد. (44)

از پيامبرانى كه پيش از تو فرستاديم و پيروان راستين آنها بپرس: آيا غير از خداوند رحمان معبودانى براى پرستش قرار داديم؟! (45)

ما موسى را با آيات خود به سوى فرعون و اشراف او فرستاديم؛ موسى به آنها گفت: «من فرستاده پروردگار جهانيانم». (46)

ولى هنگامى كه او با نشانه‌هاى ما به سراغ آنها آمد، به آن مى‌خنديدند. (47)