از نشانه‌هاى او كشتى‌هاى كوه پيكرى است كه در دريا به كمك بادها حركت مى‌كنند. (32)

اگر او اراده كند، باد را ساكن مى‌سازد تا آنها بر روى دريا بى‌حركت بمانند؛ در اين نشانه‌هايى است براى هر صبور شكرگزار. (33)

يا اگر بخواهد آنها را بخاطر اعمالى كه سرنشينانش انجام داده‌اند نابود مى‌سازد؛ و بسيارى را مى‌بخشد. (34)

تا كسانى كه در آيات ما مجادله مى‌كنند بدانند هيچ گريزگاهى ندارند. (35)

آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگى دنياست، و آنچه نزد خداست براى كسانى كه ايمان آورده و بر پروردگارشان توكّل مى‌كنند بهتر و پايدارتر است. (36)

همان كسانى كه از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب مى‌ورزند، و هنگامى كه خشمگين شوند عفو مى‌كنند. (37)

و كسانى كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده ونماز را برپا مى‌دارند و امورشان با مشورت در ميان آنها انجام مى‌گيرد و از آنچه به آنها روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند، (38)

و كسانى كه هرگاه ستمى به آنها رسد تسليم ظلم نمى‌شوند و يارى مى‌طلبند. (39)

كيفر بدى، مجازاتى است همانند آن؛ ولى هر كس عفو و اصلاح كند، پاداش او باخداست؛ به يقين او ستمكاران را دوست ندارد. (40)

و كسى كه چون ستمى بر او واقع شود از خود دفاع كند و يارى طلبد، هيچ ايرادى بر او نيست؛ (41)

ايراد و مجازات بر كسانى است كه به مردم ستم مى‌كنند و در زمين به ناحق ظلم روا مى‌دارند؛ براى آنان عذاب دردناكى است! (42)

و هر كس شكيبايى نموده و عفو كند، اين كار، از امور پرارزش است. (43)

كسى راكه خدا گمراه كند، هيچ سرپرست و ياورى جز او نخواهد داشت؛ و روز قيامت ستمكاران را در آن هنگام كه عذاب الهى را مشاهده مى‌كنند مى‌بينى كه مى‌گويند: «آيا راهى به سوى بازگشت و جبران وجود دارد؟!» (44)