كسانى كه درباره خدا بعد از پذيرفته شدن دعوت الهى از سوى مردم منصف)، جدال و ستيزه‌جويى مى‌كنند، دليلشان نزد پروردگارشان باطل و بى‌پايه است؛ و غضب الهى بر آنهاست و عذابى شديد دارند. (16)

خداوند كسى است كه كتاب را بحق نازل كرد و ميزان سنجش حق از باطل و همچنين خبر قيامت را؛ تو چه مى‌دانى شايد روز رستاخيز نزديك باشد! (17)

كسانى كه به قيامت ايمان ندارند در باره آن شتاب مى‌كنند؛ ولى آنهاكه ايمان آورده‌اند پيوسته از آن هراسانند، و مى‌دانند آن حق است؛ آگاه باشيد كسانى كه در قيامت القاى ترديد مى‌كنند، در گمراهى عميقى هستند. (18)

خداوند نسبت به بندگانش لطف دارد؛ هر كس را بخواهد روزى مى‌دهد و او توانا و شكست‌ناپذير است. (19)

كسى كه زراعت آخرت را بخواهد، به كشت او فزونى مى‌بخشيم و بر محصولش مى‌افزاييم)؛ و كسى كه فقط كشت دنيا را بطلبد، بهره‌اى از آن به او مى‌دهيم امّا در آخرت هيچ بهره‌اى ندارد. (20)

آيا معبودانى دارند كه بى اذن خداوند آيينى براى آنها ساخته‌اند؟! اگر وعده قطعى الهى و اجل معينى براى آنها نبود، در ميانشان داورى مى‌شد و دستور عذاب صادر مى‌گشت و به يقين براى ستمكاران عذاب دردناكى است! (21)

در آن روز ستمكاران را مى‌بينى كه از اعمالى‌كه انجام داده‌اند سخت بيمناكند، در حالى كه نتيجه اعمالشان آنها را فرا گرفته امّا كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند در باغهاى سرسبز بهشتند و هرچه بخواهند نزد پروردگارشان براى آنها فراهم است؛ اين است فضل و بخشش بزرگ! (22)