و از آيات او اين است كه زمين را خشك و بى‌جان مى‌بينى، امّا هنگامى كه آب باران بر آن مى‌فرستيم به جنبش در مى‌آيد و رشد مى‌كند؛ همان كس كه آن را زنده كرد، مردگان را نيز زنده مى‌كند؛ به يقين او بر هر چيز تواناست. (39)

كسانى كه آيات ما را تحريف مى‌كنند بر ما پوشيده نخواهند بود. آيا كسى كه در آتش افكنده مى‌شود بهتر است يا كسى كه در روز قيامت با امنيت به عرصه محشر مى‌آيد؟! هر كارى مى‌خواهيد بكنيد، او به آنچه انجام مى‌دهيد بيناست. (40)

كسانى كه به اين ذكر [قرآن‌] هنگامى كه به سراغشان آمد كافر شدند نيز بر ما مخفى نخواهند ماند)! و اين كتابى است قطعاً شكست ناپذير، (41)

كه هيچ گونه باطلى، نه از پيش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمى‌آيد؛ چرا كه از سوى خداوند حكيم و شايسته ستايش نازل شده است. (42)

آنچه به ناروا درباره تو مى‌گويند همان است كه درباره پيامبران قبل از تو نيز گفته شده؛ پروردگار تو هم داراى آمرزش و هم داراى كيفر دردناكى است! (43)

اگر آن را قرآنى عجمى قرار مى‌داديم به يقين مى‌گفتند: «چرا آياتش به روشنى بيان نشده؟! قرآن عجمى از پيغمبرى عربى؟!» بگو: «اين كتاب براى كسانى كه ايمان آورده‌اند هدايت و شفاست؛ ولى كسانى كه ايمان نمى‌آورند، در گوشهايشان سنگينى است و از مشاهده آن نابينا هستند؛ آنها همچون كسانى هستند كه گويى از راه دور صدا زده مى‌شوند.» (44)

ما به موسى كتاب آسمانى داديم؛ سپس در آن اختلاف شد؛ و اگر فرمانى از ناحيه پروردگارت در اين باره صادر نشده بود، كه بايد به آنان مهلت داد تا اتمام حجت شود در ميان آنها داورى مى‌شد و به كيفر مى‌رسيدند)؛ ولى آنها هنوز درباره آن شكى توأم با بدگمانى دارند. (45)

كسى كه عمل صالحى انجام دهد، سودش براى خود اوست؛ وهر كس بدى كند، به خويشتن بدى كرده است؛ و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمى‌كند. (46)