آنها به پوستهاى خود مىگويند: «چرا بر ضدّ ما گواهى داديد؟!» جواب مىدهند:
«همان خدايى كه هر موجودى را به سخن در آورده ما را گويا ساخته تا حقايق را بازگو
كنيم)؛ و اوشما را نخستين بار آفريد، و به سوى او بازگردانده مىشويد.» (21)
شما اگر گناهانتان را مخفى مىكرديد نه بخاطر اين بود كه از شهادت گوشها و
چشمها و پوستهاى تنتان بيم داشتيد زيرا باور نمىداشتيد آنها به سخن درآيند)، بلكه
شما گمان مىكرديد كه خداوند بسيارى از اعمالى را كه پنهانى انجام مىدهيد
نمىداند. (22)
آرى اين گمانى ناروا بود كه درباره پروردگارتان داشتيد و همان موجب هلاكت شما
شد، و سرانجام از زيانكاران شديد. (23)
دوزخ جايگاه آنهاست؛ خواه صبر كنند يا نكنند و اگر تقاضاى عفو كنند، مورد عفو
قرار نمىگيرند. (24)
ما براى آنها همنشينانى زشت سيرت قرار داديم كه زشتيها را از پيش رو و پشت سر
آنها در نظرشان جلوه دادند؛ و فرمان الهى درباره آنان تحقّق يافت و به سرنوشت اقوام
گمراهى از جنّ و انس كه قبل از آنها بودند گرفتار شدند؛ به يقين آنها زيانكار
بودند. (25)
كافران گفتند: «به اين قرآن گوش فرا ندهيد؛ و به هنگام تلاوت آن جنجال كنيد،
شايد پيروز شويد.» (26)
به يقين به كافران عذاب شديدى مىچشانيم، و آنها را به بدترين اعمالى كه انجام
مىدادند كيفر مىدهيم. (27)
اين آتش كيفر دشمنان خداست، سراى جاويدشان در آن خواهد بود، كيفرى است بخاطر
اينكه آيات ما را انكار مىكردند. (28)
كافران گفتند: «پروردگارا! كسانى از جنّ و انس كه ما را گمراه كردند به ما
نشان ده تا زير پاى خود نهيم و لگدمالشان كنيم تا از پست ترين مردم باشند.» (29)