آنگاه آنها را بصورت هفت آسمان در دو روز [دو دوران‌] آفريد، و در هر آسمانى امر و برنامه آن آسمان را وحى و مقرّر فرمود، و آسمان پايين را با چراغهايى [ستارگان‌] زينت بخشيديم، و با شهابها از رخنه شياطين حفظ كرديم؛ اين است تقدير خداوند توانا و دانا. (12)

اگر آنها روى‌گردان شوند، بگو: «من شما را ازصاعقه‌اى همانند صاعقه عاد و ثمود بيم مى‌دهم!» (13)

در آن هنگام كه پيامبران از پيش رو و پشت سر و از هر سو به سراغشان آمدند و آنان را دعوت كردند كه جز خدا را نپرستيد. آنها گفتند: «اگر پروردگار ما مى‌خواست به يقين فرشتگانى نازل مى‌كرد؛ از اين رو ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‌ايد كافريم.» (14)

امّا قوم عاد به ناحق در زمين تكبّر ورزيدند و گفتند: «چه كسى از ما نيرومندتر است؟!» آيا نمى‌دانستند خداوندى كه آنان را آفريده از آنها قويتر است؟! و بخاطر اين پندار پيوسته آيات ما را انكار مى‌كردند. (15)

سرانجام تند بادى هول‌انگيز و سرد در روزهايى شوم و پر غبار بر آنها فرستاديم تا عذاب خواركننده را در زندگى دنيا به آنها بچشانيم؛ و به يقين عذاب آخرت خواركننده‌تر است، و از هيچ سو يارى نمى‌شوند. (16)

امّا ثمود را هدايت كرديم، ولى آنها نابينايى و گمراهى را بر هدايت ترجيح دادند؛ به همين جهت صاعقه عذاب خواركننده بخاطر اعمالى كه انجام مى‌دادند آنها را فرو گرفت. (17)

و كسانى را كه ايمان آوردند و پرهيزگار بودند نجات بخشيديم. (18)

و ياد كن روزى را كه دشمنان خدا به سوى دوزخ گردآورى مى‌شوند، و آنان نگه داشته مى‌شوند تا به يكديگر ملحق شوند. (19)

وقتى به آن مى‌رسند، گوشها و چشمها و پوستهاى تنشان به آنچه انجام مى‌دادند گواهى مى‌دهند. (20)