سوره فصلت 41

به‌نام خداوند بخشنده مهربان (0)

حم. (1)

اين كتابى است كه از سوى خداوند بخشنده مهربان نازل شده است؛ (2)

كتابى كه آياتش هر مطلبى را در جاى خود بازگو كرده، و قرآنى است فصيح و گويا براى جمعيتى كه آگاهند، (3)

بشارت‌دهنده و بيم‌دهنده است؛ ولى بيشتر آنان روى‌گردان شدند؛ از اين رو حقايق را نمى‌شنوند. (4)

آنها گفتند: «دل‌هاى ما نسبت به آنچه ما را به آن دعوت مى‌كنى در پوششهايى قرار گرفته و در گوشهاى ما سنگينى است، و ميان ما و تو گويا حجابى وجود دارد؛ پس تو كار خود را انجام بده و ما هم كار خود را انجام مى‌دهيم.» (5)

بگو: «من فقط انسانى مثل شما هستم؛ ولى بر من وحى مى‌شود كه معبود شما معبودى يگانه است؛ پس تمام توجه خود را به طور كامل به سوى او كنيد و از وى آمرزش بخواهيد؛ واى بر مشركان! (6)

همان كسانى كه زكات نمى‌پردازند، و آخرت را منكرند. (7)

امّا كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند، پاداشى دائمى دارند.» (8)

بگو: «آيا شما به آن كس كه زمين را در دو روز [دو دوران‌] آفريد كافر مى‌شويد و براى او همانندهايى قرار مى‌دهيد؟! او پروردگار جهانيان است. (9)

او برفراز زمين كوههاى استوارى قرار داد و بركاتى در آن نهاد و مواد غذايى آن را مقدّر فرمود،- اينها همه در چهار روز [چهار دوران‌] بود- درست به اندازه نياز تقاضا كنندگان.» (10)

سپس به آفرينش آسمان پرداخت، در حالى كه بصورت دود بود؛ به آن و به زمين دستور داد: «به وجود آييد، و شكل گيريد خواه از روى اطاعت و خواه اكراه!» آنها گفتند: «ما از روى طاعت آمديم.» (11)