او كسى است كه شما را از خاكى آفريد، سپس از نطفه‌اى، سپس از علقه و خون بسته‌شده) اى، سپس شما را بصورت طفلى از شكم مادر بيرون مى‌آورد، بعد رشد مى‌كنيد تا به مرحله كمال قوّت خود مى‌رسيد، و بعد از آن پير مى‌شويد؛ و در اين ميان گروهى از شما پيش از رسيدن به اين مرحله مى‌ميرند و در نهايت به اجل حتمى خود مى‌رسيد؛ شايد در اين مراحل بينديشيد. (67)

او كسى است كه زنده مى‌كند و مى‌ميراند؛ و هنگامى كه وجود چيزى را مقرّر كند، تنها به آن مى‌گويد: «موجود باش!» بى‌درنگ موجود مى‌شود. (68)

آيا نديدى كسانى را كه در آيات خدا مجادله مى‌كنند، چگونه از راه حق منحرف مى‌شوند؟! (69)

همان كسانى كه كتاب آسمانى و آنچه را به وسيله پيامبرانمان فرستاده‌ايم تكذيب كردند؛ امّا بزودى از نتيجه كار خود آگاه مى‌شوند! (70)

در آن هنگام كه غل و زنجيرها برگردن آنان قرار گرفته و آنها را مى‌كشند؛ (71)

و در آب سوزان وارد مى‌كنند؛ سپس در آتش دوزخ مى‌سوزند! (72)

سپس به آنها گفته مى‌شود: «كجايند آنچه را همتاى خدا قرار مى‌داديد، (73)

همان معبودهايى را كه جز خدا پرستش مى‌كرديد؟!» آنها مى‌گويند: «همه از نظر ما پنهان و گم شدند؛ بلكه ما اصلًا پيش از اين چيزى را پرستش نمى‌كرديم»! اين‌گونه خداوند كافران را گمراه مى‌سازد. (74)

اين عذاب بخاطر آن است كه به ناحق در زمين شادى مى‌كرديد و از روى غرور و مستى به خوشحالى مى‌پرداختيد. (75)

از درهاى جهنم وارد شويد و جاودانه در آن بمانيد؛ و چه بد است جايگاه متكبّران! (76)

پس اى پيامبر صبر كن كه وعده خدا حق است؛ و هرگاه قسمتى از مجازاتهايى را كه به آنها وعده داده‌ايم در حال حياتت به تو نشان دهيم، يا تو را پيش از آن از دنيا ببريم مهم نيست)؛ چرا كه آنان را فقط به سوى ما باز مى‌گردانند. (77)