آنها مى‌گويند: «آيا پيامبران شما با دلايل روشن به سراغتان نيامدند؟!» مى‌گويند: «آرى آمدند ولى ما نپذيرفتيم)» آنها مى‌گويند: «پس هر چه مى‌خواهيد خدا را بخوانيد؛ ولى دعاى كافران به اجابت نمى‌رسد و جز در گمراهى نيست.» (50)

ما به يقين پيامبران خود و كسانى را كه ايمان آورده‌اند، در زندگى دنيا و در آخرت روزى كه گواهان به پا مى‌خيزند يارى مى‌دهيم. (51)

روزى كه عذرخواهى ستمكاران سودى به حالشان نمى‌بخشد؛ و لعنت و دورى از رحمت الهى و جايگاه بد براى آنان است. (52)

و ما به موسى هدايت بخشيديم، و بنى‌اسرائيل را وارثان كتاب تورات قرار داريم. (53)

كتابى كه مايه هدايت و تذكّر براى خردمندان بود. (54)

پس اى پيامبر! صبر و شكيبايى پيشه كن كه وعده خدا حق است، و براى گناه [ترك اولى‌] خود استغفار كن، و هر صبح و شام پروردگارت را تسبيح و حمد بگو. (55)

كسانى كه در آيات خداوند بدون دليلى كه براى آنها آمده باشد ستيزه‌جويى مى‌كنند، در سينه‌هايشان فقط تكبّر و غرور است، و هرگز به خواسته خود نخواهند رسيد، پس به خدا پناه بر كه او شنوا و بيناست. (56)

آفرينش آسمانها و زمين از آفرينش انسانها عظيم‌تر است، ولى بيشتر مردم نمى‌دانند. (57)

هرگز نابينا و بينا يكسان نيستند؛ و همچنين كسانى كه ايمان آورده، و اعمال صالح انجام داده‌اند با بدكاران؛ هرچند شما كمتر متذكّر مى‌شويد. (58)