پروردگارا! آنها را در باغهاى جاويدان بهشتى كه به آنها وعده فرموده‌اى وارد كن و، همچنين از پدران و همسران‌و فرزندانشان هر كدام كه صالح بودند، به يقين تو توانا و حكيمى. (8)

و آنان را از بديها نگاه دار، و هر كس را در آن روز از بديها نگاه دارى، مشمول رحمتت ساخته‌اى؛ و اين همان رستگارى بزرگ است! (9)

روز قيامت كسانى را كه كافر شدند صدا مى‌زنند كه عداوت و خشم خداوند نسبت به شما از عداوت و خشم خودتان نسبت به خودتان بيشتر است، چرا كه به سوى ايمان دعوت مى‌شديد، ولى انكار مى‌كرديد. (10)

آنها مى‌گويند: «پروردگارا! ما را دوبار ميراندى و دوبار زنده كردى؛ اكنون به گناهان خود معترفيم؛ آيا راهى براى خارج شدن از دوزخ وجود دارد؟» (11)

گفته مى‌شود اين به سبب آن است كه وقتى خداوند به يگانگى خوانده مى‌شد انكار مى‌كرديد، و اگر براى او همتايى مى‌پنداشتند ايمان مى‌آورديد؛ اكنون داورى مخصوص خداوند بلند مرتبه و بزرگ است و شما را مطابق عدل خود كيفر مى‌دهد). (12)

او كسى است كه آيات خود را به شما نشان مى‌دهد و از آسمان براى شما روزى با ارزشى مى‌فرستد؛ تنها كسانى متذكّر اين حقايق مى‌شوند كه به سوى خدا بازمى‌گردند و پيوسته به ياد او هستند). (13)

تنها خدا را بخوانيد و دين خود را براى او خالص كنيد، هر چند كافران ناخشنود باشند. (14)

او درجات بندگان صالح را بالا مى‌برد، او صاحب عرش است، روح [وحى الهى‌] را به فرمانش بر هر كس ازبندگانش كه بخواهد القاء مى‌كند تا مردم را از روز لقاى پروردگار بيم دهد. (15)

روزى كه همه آنان آشكار مى‌شوند و چيزى از آنها بر خدا پنهان نخواهد ماند؛ و گفته مى‌شود: حكومت امروز براى كيست؟ براى خداوند يكتاى حاكم بر همه چيز است. (16)