و در آستانه قيامت در «صور» دميده مى‌شود، و در پى آن همه كسانى كه در آسمانها و زمينند مى‌ميرند، مگر كسانى كه خدا بخواهد؛ سپس بار ديگر در «صور» دميده مى‌شود، ناگهان همگى به پا مى‌خيزند و در انتظار حساب و جزا هستند. (68)

و زمين در آن روز به نور پروردگارش روشن مى‌شود، و نامه‌هاى اعمال را پيش مى‌نهند و پيامبران و گواهان را حاضر مى‌سازند، و ميان آنها بحق داورى مى‌شود و به آنان ستم نخواهد شد. (69)

و به هركس آنچه انجام داده است بى كم و كاست داده مى‌شود؛ و او نسبت به آنچه انجام مى‌دادند از همه آگاهتر است. (70)

و كسانى كه كافر شدند گروه گروه به سوى جهنم رانده مى‌شوند؛ هنگامى كه به دوزخ مى‌رسند، درهاى آن گشوده مى‌شود و نگهبانان دوزخ به آنها مى‌گويند: «آيا پيامبرانى از ميان شما به سويتان نيامدند كه آيات پروردگارتان را براى شما بخوانند و نسبت به ملاقات اين روز شما را انذار كنند؟!» مى‌گويند: «آرى، پيامبران آمدند ولى ما مخالفت كرديم و)» فرمان عذاب الهى بر كافران مسلّم شده است. (71)

به آنان گفته مى‌شود: «از درهاى جهنم وارد شويد، جاودانه در آن بمانيد؛ چه بد جايگاهى است جايگاه متكبّران!» (72)

و كسانى كه تقواى الهى پيشه كردند گروه گروه به سوى بهشت برده مى‌شوند؛ هنگامى كه به آن مى‌رسند درهاى بهشت گشوده مى‌شود و نگهبانان به آنان مى‌گويند: «سلام بر شما! گوارايتان باد! داخل بهشت شويد و جاودانه بمانيد!» (73)

آنها مى‌گويند: «حمد و ستايش مخصوص خداوندى است كه به وعده خويش درباره ما وفا كرد و اين سرزمين را ميراث ما قرار داد كه هر جاى بهشت را بخواهيم منزلگاه خود قرار دهيم؛ و چه نيكوست پاداش عمل كنندگان!» (74)