و در آستانه قيامت در «صور» دميده مىشود، و در پى آن همه كسانى كه در آسمانها
و زمينند مىميرند، مگر كسانى كه خدا بخواهد؛ سپس بار ديگر در «صور» دميده مىشود،
ناگهان همگى به پا مىخيزند و در انتظار حساب و جزا هستند. (68)
و زمين در آن روز به نور پروردگارش روشن مىشود، و نامههاى اعمال را پيش
مىنهند و پيامبران و گواهان را حاضر مىسازند، و ميان آنها بحق داورى مىشود و به
آنان ستم نخواهد شد. (69)
و به هركس آنچه انجام داده است بى كم و كاست داده مىشود؛ و او نسبت به آنچه
انجام مىدادند از همه آگاهتر است. (70)
و كسانى كه كافر شدند گروه گروه به سوى جهنم رانده مىشوند؛ هنگامى كه به دوزخ
مىرسند، درهاى آن گشوده مىشود و نگهبانان دوزخ به آنها مىگويند: «آيا پيامبرانى
از ميان شما به سويتان نيامدند كه آيات پروردگارتان را براى شما بخوانند و نسبت به
ملاقات اين روز شما را انذار كنند؟!» مىگويند: «آرى، پيامبران آمدند ولى ما
مخالفت كرديم و)» فرمان عذاب الهى بر كافران مسلّم شده است. (71)
به آنان گفته مىشود: «از درهاى جهنم وارد شويد، جاودانه در آن بمانيد؛ چه بد
جايگاهى است جايگاه متكبّران!» (72)
و كسانى كه تقواى الهى پيشه كردند گروه گروه به سوى بهشت برده مىشوند؛ هنگامى
كه به آن مىرسند درهاى بهشت گشوده مىشود و نگهبانان به آنان مىگويند: «سلام بر
شما! گوارايتان باد! داخل بهشت شويد و جاودانه بمانيد!» (73)
آنها مىگويند: «حمد و ستايش مخصوص خداوندى است كه به وعده خويش درباره ما وفا
كرد و اين سرزمين را ميراث ما قرار داد كه هر جاى بهشت را بخواهيم منزلگاه خود
قرار دهيم؛ و چه نيكوست پاداش عمل كنندگان!» (74)