آيا كسى كه خدا سينه‌اش را براى اسلام گشاده است و بر فراز مركبى از نور الهى قرار گرفته همچون كوردلان گمراه است؟! واى بر آنان كه قلبهايى سخت در برابرذكر خدا دارند! آنها در گمراهى آشكارى هستند. (22)

خداوند بهترين سخن را نازل كرده، كتابى كه آياتش در لطف و زيبايى و عمق و محتوا همانند يكديگر است؛ آياتى مكرر دارد با تكرارى شوق‌انگيز كه از شنيدن آياتش لرزه بر اندام كسانى كه از پروردگارشان مى‌ترسند مى‌افتد؛ سپس برون و درونشان نرم و متوجّه ذكر خدا مى‌شود؛ اين هدايت الهى است كه هركس را بخواهد با آن راهنمايى مى‌كند؛ و هر كس را خداوند گمراه سازد، هيچ راهنمايى براى او نخواهد بود. (23)

آيا كسى كه ناچار است با صورت خود عذاب دردناك الهى را در روز قيامت دور سازد همانند كسى است كه آتش دوزخ هرگز به او نمى‌رسد)؟! و به ستمكاران گفته مى‌شود: «بچشيد نتيجه آنچه را انجام مى‌داديد!» (24)

كسانى كه قبل از آنها بودند نيز آيات ما را تكذيب نمودند، و عذاب الهى از جايى كه فكر نمى‌كردند به سراغشان آمد. (25)

پس خداوند خوارى را در زندگى اين دنيا به آنها چشانيد، و عذاب آخرت شديدتر است اگر مى‌دانستند. (26)

ما براى مردم در اين قرآن از هر چيز نمونه‌اى آورديم و همه معارف در آن جمع است)، شايد متذكّر شوند. (27)

قرآنى است فصيح و خالى از هرگونه كجى و نادرستى، شايد آنان پرهيزگارى پيشه كنند. (28)

خداوند مثالى زده است: مردى را كه مملوك شريكانى است كه درباره او پيوسته با هم نزاع دارند، و مردى كه تنها تسليم يك نفر است؛ آيا اين دو يكسانند؟! حمد و ستايش مخصوص خداست، ولى بيشتر آنان نمى‌دانند. (29)

به يقين تو مى‌ميرى و آنها نيز خواهند مُرد. (30)

سپس شما روز قيامت نزد پروردگارتان مخاصمه مى‌كنيد. (31)