و خانوادهاش را به او بخشيديم، و همانند آنها را بر آنان افزوديم، تا رحمتى
از سوى ما باشد و تذكّرى براى خردمندان. (43)
و به او گفتيم: بستهاى از ساقه هاى گندم مانند آن را برگير و با آن به همسرت
بزن و سوگند خود را مشكن. ما او را شكيبا يافتيم؛ چه بنده خوبى كه بسيار توبه
كننده بود! (44)
و به خاطر بياور بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را، صاحبان قدرت و بصيرت.
(45)
ما آنها را با خلوص ويژهاى خالص گردانيم، كه همان يادآورى سراى آخرت بود.
(46)
و آنها نزد ما از برگزيدگان و نيكان بودند. (47)
و به خاطر بياور «اسماعيل» و «اليسع» و «ذوالكفل» راكه همه از نيكان بودند.
(48)
اين يك يادآورى است. و به يقين براى پرهيزگاران فرجام نيكويى است: (49)
همان باغهاى جاويدان بهشتى كه درهايش به روى آنان گشوده است، (50)
در حالى كه در آن بر تختها تكيه كردهاند و ميوههاى بسيار و نوشيدنيهاى
فراوان در اختيار آنان است. (51)
و نزد آنان همسرانى است كه تنها چشم به شوهرانشان دوختهاند، و همسن و سالند.
(52)
اين همان پاداشى است كه براى روز حساب به شما وعده داده مىشود و عدّهاى
تخلّفناپذير). (53)