و خانواده‌اش را به او بخشيديم، و همانند آنها را بر آنان افزوديم، تا رحمتى از سوى ما باشد و تذكّرى براى خردمندان. (43)

و به او گفتيم: بسته‌اى از ساقه هاى گندم مانند آن را برگير و با آن به همسرت بزن و سوگند خود را مشكن. ما او را شكيبا يافتيم؛ چه بنده خوبى كه بسيار توبه كننده بود! (44)

و به خاطر بياور بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب را، صاحبان قدرت و بصيرت. (45)

ما آنها را با خلوص ويژه‌اى خالص گردانيم، كه همان يادآورى سراى آخرت بود. (46)

و آنها نزد ما از برگزيدگان و نيكان بودند. (47)

و به خاطر بياور «اسماعيل» و «اليسع» و «ذوالكفل» راكه همه از نيكان بودند. (48)

اين يك يادآورى است. و به يقين براى پرهيزگاران فرجام نيكويى است: (49)

همان باغهاى جاويدان بهشتى كه درهايش به روى آنان گشوده است، (50)

در حالى كه در آن بر تختها تكيه كرده‌اند و ميوه‌هاى بسيار و نوشيدنيهاى فراوان در اختيار آنان است. (51)

و نزد آنان همسرانى است كه تنها چشم به شوهرانشان دوخته‌اند، و همسن و سالند. (52)

اين همان پاداشى است كه براى روز حساب به شما وعده داده مى‌شود و عدّه‌اى تخلّف‌ناپذير). (53)

اين روزىِ ماست كه آن را پايانى نيست! (54)

اين پاداش پرهيزگاران است)، و براى طغيانگران بدترين سرانجام است؛ (55)

همان دوزخ، كه در آن وارد مى‌شوند؛ و چه بد جايگاهى است! (56)

اين مايع سوزان و مايع بدبويى است كه بايد از آن بچشند! (57)

و كيفرهاى ديگرى همانند آن دارند. (58)

سركردگان گمراه به يكديگر مى‌گويند: اين گروهى از پيروان شما است كه همراه شما وارد دوزخ مى‌شوند؛ خوشامد بر آنها مباد؛ همگى در آتش خواهند سوخت! (59)

آنها به رؤساى خود مى‌گويند: «بلكه خوشامد بر شما مباد كه اين عذاب را شما براى ما فراهم ساختيد و چه بد قرار گاهى است!» (60)

سپس مى‌گويند: «پروردگارا! هر كس اين عذاب را براى ما فراهم ساخته، عذابى مضاعف در آتش بر او بيفزا.» (61)