امّا آنها او را تكذيب كردند؛ ولى به يقين همگى در دادگاه عدل الهى احضار مى‌شوند؛ (127)

مگر بندگان مخلَص خدا. (128)

ما نام نيك او را در ميان امّتهاى بعد باقى گذارديم. (129)

سلام بر الياسين! (130)

ما اين گونه نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم. (131)

او از بندگان مؤمن ما بود. (132)

و همچنين لوط از پيامبران ما بود. (133)

به خاطر بياور زمانى را كه او و خاندانش را همگى نجات داديم، (134)

مگر پير زنى كه از بازماندگان بود و به سرنوشت گناهكاران گرفتار شد). (135)

سپس ديگران را نابود كرديم. (136)

و شما پيوسته صبحگاهان از كنار ويرانه‌هاى شهرهاى آنها مى‌گذريد، (137)

و همچنين شبانگاه؛ آيا نمى‌انديشيد؟! (138)

و يونس از پيامبران ما بود. (139)

به خاطربياور زمانى را كه به سوى كشتى پر از جمعيّت و بار فرار كرد. (140)

با آنها قرعه افكند، و قرعه به نام او افتاد و مغلوب شد. (141)

او را به دريا افكندند و ماهى عظيمى او را بلعيد، در حالى كه درخور سرزنش بود. (142)

و اگر او از تسبيح‌كنندگان نبود، (143)

تا روز قيامت در شكم آن ماهى مى‌ماند! (144)

سرانجام او را رهايى بخشيديم و او را در سرزمينى خالى از گياه افكنديم در حالى كه بيمار بود. (145)

و بوته كدويى بر او رويانديم تا در سايه برگهاى پهن و مرطوبش آرامش يابد). (146)

و او را به سوى جمعيّت يكصد هزار نفرى- يا بيشتر- فرستاديم. (147)

آنها ايمان آوردند، از اين رو تا مدّت معلومى آنان را از مواهب زندگى بهره‌مند ساختيم. (148)

از آنان بپرس: آيا پروردگارت دخترانى دارد و پسران از آنِ آنهاست؟! (149)

آيا ما فرشتگان را مؤنث آفريديم و آنها ناظر بودند؟! (150)

بدانيد آنها به سبب اين تهمت بزرگشان مى‌گويند: (151)

«خداوند فرزند آورده.» ولى آنها به يقين دروغ مى‌گويند. (152)

آيا دختران را بر پسران ترجيح داده است؟! با اينكه شما آن را براى خود نمى‌پذيريد (153)