(امّا مستكبران به مستضعفان مى‌گويند: «آيا ما شما را از هدايت بازداشتيم بعد از آن‌كه به سراغ شما آمد و آن را بخوبى دريافتيد)؟! بلكه شما خود مجرم بوديد.» (32)

و مستضعفان به مستكبران مى‌گويند: «مكر و نيرنگ شما در شب و روز مايه گمراهى ما شد)، هنگامى كه به ما دستور مى‌داديد كه به خداوند كافر شويم و همتايانى براى او قرار دهيم.» و آنان هنگامى كه عذاب الهى را مى‌بينند پشيمانى خود را پنهان مى‌كنند تا بيشتر رسوا نشوند). و ما غل و زنجيرها در گردن كافران مى‌نهيم؛ آيا جز آنچه عمل مى‌كردند به آنها جزا داده مى‌شود؟! (33)

و ما در هيچ شهر و ديارى پيامبرى بيم‌دهنده‌اى نفرستاديم مگر اين‌كه ثروتمندان آنها كه مست ناز و نعمت بودند گفتند: «ما به آنچه فرستاده شده‌ايد كافريم.» (34)

و گفتند: «اموال و فرزندان ما از همه بيشتر است و اين نشانه علاقه خدا به ماست.)؛ و ما هرگز عذاب نخواهيم شد.» (35)

بگو: «پروردگار من روزى را براى هر كس بخواهد وسعت مى‌بخشد يا تنگ مى‌گيرد، اين نشانه قرب و بعد به درگاه او نيست)؛ ولى بيشتر مردم نمى‌دانند.» (36)

اموال و فرزندانتان هرگزشما را نزد ما مقرّب نمى‌سازد، جز كسانى كه ايمان بياورند و عمل صالحى انجام دهند كه براى آنان در برابر كارهايى كه انجام داده‌اند پاداش مضاعف است؛ و آنها در غرفه‌هاى بهشتى در نهايت امنيت خواهند بود. (37)

و كسانى كه براى انكار و ابطال آيات ما تلاش مى‌كنند و مى‌پندارند از حوزه قدرت ما فرار خواهند كرد، در عذاب الهى احضار مى‌شوند. (38)

بگو: «پروردگارم روزى را براى هر كس از بندگانش بخواهد وسعت مى‌بخشد يا تنگ مى‌گيرد؛ و هر چيزى را در راه او انفاق كنيد، عوض آن رامى‌دهد و جاى آن را پر مى‌كند)؛ و او بهترين روزى‌دهندگان است.» (39)