(موعد هر يك از آنان [همسرانت‌] را بخواهى مى‌توانى به تأخير اندازى، و هر كدام را بخواهى نزد خود جاى دهى؛ و هرگاه بعضى‌از آنان را كه بركنار ساخته‌اى بخواهى نزد خود جاى دهى، گناهى بر تو نيست؛ اين حكم الهى براى روشنى چشم آنان، و اين‌كه غمگين نباشند و همگى به آنچه به آنان مى‌دهى راضى شوند نزديكتر است؛ و خدا آنچه را در دل‌هاى شماست مى‌داند، و خداوند دانا و داراى حلم است از مصالح بندگان خود باخبر است، و در كيفر آنها عجله نمى‌كند). (51)

بعد از اين زنان ديگر بر تو حلال نيستند، و نمى‌توانى همسرانت را به همسران ديگرى مبدّل كنى و بعضى را طلاق دهى و همسر ديگرى به جاى او برگزينى هر چند خوبى آنها مورد توجه تو واقع شود، مگر آنچه كه در مِلك تو در آيد. و خداوند مراقب هر چيز است و با اين حكم فشار قبايل عرب را در اختيار همسر از آنان، از تو برداشتيم). (52)

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! در خانه‌هاى پيامبر داخل نشويد مگر به شما براى صرف غذا اجازه داده شود، مشروط بر اينكه قبل از موعد نياييد و در انتظار وقت غذا ننشينيد؛ امّا هنگامى كه دعوت شديد داخل شويد؛ و وقتى غذا خورديد پراكنده شويد، و بعد از صرف غذا به بحث و صحبت ننشينيد؛ زيرا اين عمل، پيامبر را ناراحت مى‌نمايد، ولى از شما شرم مى‌كند و چيزى نمى‌گويد)؛ امّا خداوند از بيان حق شرم نمى‌كند. و هنگامى كه چيزى از وسايل زندگى را بعنوان عاريت از آنان [همسران پيامبر] مى‌خواهيد از پشت پرده بخواهيد؛ اين كار براى پاكى دلهاى شما و آنها بهتر است. و شما حق نداريد پيامبر خدا را آزار دهيد، و نه هرگز همسران او را بعد از او به همسرى خود درآوريد كه گناه اين كار نزد خدا بزرگ است! (53)

اگر چيزى را آشكار كنيد يا آن را پنهان داريد، خداوند به همه چيز داناست. (54)