اى پيامبر! تقواى الهى پيشه كن و از كافران و منافقان اطاعت مكن كه خداوند
دانا و حكيم است. (1)
و از آنچه از سوى پروردگارت به تو وحى مىشود پيروى كن كه خداوند به آنچه
انجام مىدهيد آگاه است. (2)
و بر خدا توكّل كن، و همين بس كه خداوند حافظ و مدافع انسان باشد. (3)
خداوند براى هيچ كس دو دل در درونش نيافريده؛ و هرگز همسرانتان را كه مورد
«ظهار» قرار مىدهيد مادران شما قرار نداده؛ و نيز پسرخواندههاى شما را پسر واقعى
شما قرار نداده است؛ اين سخن شماست كه با دهان خود مىگوييد سخنى كه واقعيت
ندارد)؛ امّا خداوند حق را مىگويد و او به راه راست هدايت مىكند. (4)
آنها را به نام پدرانشان بخوانيد كه اين كار نزد خدا عادلانهتر است؛ و اگر
پدرانشان را نمىشناسيد، آنها برادران دينى و ياران شما هستند؛ امّا گناهى بر شما
نيست در خطاهايى كه در ناميدن آنها به نام ديگران از شما سر مىزند، ولى آنچه را
از روى عمد مىگوييد مورد مؤاخذه قرار خواهد داد)؛ و خداوند آمرزنده و مهربان است.
(5)
پيامبر نسبت به مؤمنان از خودشان اولى و سزاوارتر است؛ و همسران او مادران
آنها [مؤمنان] محسوب مىشوند؛ و خويشاوندان نسبت به يگديگر از مؤمنان و مهاجران
در آنچه خدا مقرّر داشته اولى هستند، مگر اينكه بخواهيد نسبت به دوستانتان نيكى
كنيد و سهمى از اموال خود را به آنها بدهيد)؛ اين حكم در كتاب الهى نوشته شده است.
(6)