آيا نديديد خداوند آنچه را در آسمانها و زمين است مسخّر شما كرده، و نعمتهاى آشكار و پنهان خود را بطور فراوان بر شما ارزانى داشته است؟! ولى بعضى از مردم بدون هيچ دانش و هدايت و كتاب روشنگرى درباره خدا مجادله مى‌كنند. (20)

و هنگامى كه به آنان گفته شود: «از آنچه خدا نازل كرده پيروى كنيد.»، مى‌گويند: «نه، بلكه ما از چيزى پيروى مى‌كنيم كه پدران خود را بر آن يافتيم.» آيا حتّى اگر شيطان آنان را دعوت به عذاب آتش فروزان كند باز هم تبعيّت مى‌كنند)؟! (21)

كسى كه روى خود را تسليم خدا كند در حالى كه نيكوكار باشد، به محكم‌ترين دستگيره چنگ زده و به مطمئن‌ترين تكيه‌گاه، تكيه كرده است)؛ و عاقبت همه امور به سوى خداست. (22)

و كسى كه كافر شود، كفر او تو را غمگين نسازد؛ بازگشت همه آنان به سوى ماست و ما آنها را از اعمالى كه انجام داده‌اند و نتايج شوم آن باخبر خواهيم ساخت؛ خداوند به آنچه درون سينه‌هاست آگاه است. (23)

ما اندكى آنها را از متاع دنيا بهره‌مند مى‌كنيم، سپس آنها را به تحمل عذاب شديدى وادار مى‌سازيم! (24)

وهر گاه از آنان سؤال كنى: «چه كسى آسمانها وزمين را آفريده است؟» به يقين مى‌گويند: «خداوند يگانه»، بگو: «الحمدللّه كه خود شما معترفيد)!» ولى بيشتر آنان نمى‌دانند. (25)

آنچه در آسمانها و زمين است فقط از آن خداست، به يقين خداوند بى‌نياز و ستوده است. (26)

و اگر همه درختان روى زمين قلم شود، و دريا براى آن مركّب گردد، و هفت دريا به آن افزوده شود، اينها همه تمام مى‌شود ولى كلمات خدا پايان نمى‌گيرد؛ خداوند توانا و حكيم است. (27)

آفرينش و برانگيختن و زندگى دوباره همه شما براى خداوند همانند يك فرد بيش نيست؛ خداوند شنوا و بيناست. (28)