و اگر ما بادى بفرستيم داغ و سوزان)، و بر اثر آن زراعت خود را زرد و پژمرده ببينند، مأيوس شده و پس از آن ناسپاسى مى‌كنند. (51)

به يقين تو نمى‌توانى صداى خود رابه گوش مردگان برسانى، و نه سخنت را به گوش كران هنگامى كه روى برگردانند و دور شوند. (52)

و نيز نمى‌توانى نابينايان را از گمراهيشان هدايت كنى؛ تو تنها مى‌توانى سخنت را به گوش كسانى برسانى كه آماده پذيرش ايمان به آيات ما هستند و در برابر حق تسليمند. (53)

خدا همان كسى است كه شما را آفريد در حالى كه ضعيف بوديد؛ سپس بعد از ناتوانى، قوّت بخشيد و باز بعد از قوّت، ضعف و پيرى قرار داد؛ او هر چه بخواهد به هر كيفيت مى‌آفريند، و اوست دانا و توانا. (54)

و روزى كه قيامت برپا شود، مجرمان سوگند ياد مى‌كنند كه‌جز ساعتى در عالم برزخ درنگ نكردند! در گذشته نيز اينگونه از درك حقيقت باز گردانده مى‌شدند. (55)

ولى كسانى كه علم و ايمان به آنان داده شده مى‌گويند: «شما به فرمان خدا تا روز قيامت در عالم برزخ درنگ كرديد، و اين روز رستاخيز است، امّا شما نمى‌دانستيد.» (56)

آن روز عذرخواهى ستمكاران سودى به حالشان ندارد، و آنها توانايى بر جلب رضايت پروردگار نمى‌يابند و توبه آنان پذيرفته نمى‌شود). (57)

ما براى مردم در اين قرآن از هر چيز نمونه‌اى آورديم و همه گونه معارف در آن جمع است)؛ و اگر معجزه‌اى براى آنان بياورى، كافران مى‌گويند: «شما اهل باطليد و اينها سحر است).» (58)

اين‌گونه خداوند بر دلهاى آنان كه آگاهى ندارند مُهر مى‌نهد. (59)

اكنون كه چنين است صبر و استقامت پيشه كن كه وعده خدا حق است؛ و هرگز كسانى كه ايمان ندارند تو را خشمگين نسازند و سبك نشمرند)! (60)