بگو: «در زمين سير كنيد و بنگريد عاقبت كسانى كه قبل از شما بودند چگونه بود!» بيشتر آنها مشرك بودند. (42)

روى خود را به سوى آيين مستقيم و پايدار بدار، پيش از آن‌كه روزى فرارسد كه هيچ كس نمى‌تواند آن را از خدا باز گرداند و برنامه الهى را تعطيل كند)؛ در آن روز مردم به گروههايى تقسيم مى‌شوند: (43)

هر كس كافر شود، كفرش بر زيان خود اوست؛ و آنها كه كار شايسته انجام دهند، براى خودشان آماده مى‌سازند و ذخيره مى‌كنند). (44)

اين براى آن است كه خداوند كسانى را كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، از فضلش پاداش دهد؛ به يقين او كافران را دوست نمى‌دارد. (45)

و از نشانه‌هاى عظمت خدا اين است كه‌بادها را بشارتگرانى براى نزول باران مى‌فرستد تا شما را از رحمتش بچشاند و سيراب كند وكشتيها به فرمانش حركت كنند و از فضل او بهره گيريد؛ شايد شكرگزارى كنيد. (46)

و پيش از تو پيامبرانى را به سوى قومشان فرستاديم؛ آنها با دلايل روشن به سراغ قوم خود رفتند، ولى هنگامى كه اندرزها سودى نداد مجرمان را مجازات كرديم؛ و مؤمنان را يارى نموديم)؛ و يارى مؤمنان، همواره حقّى است بر عهده ما. (47)

خداوند همان كسى است كه بادها را مى‌فرستدتا ابرهايى را به حركت در آورند، سپس آنها را در آسمان آن‌گونه كه بخواهد مى‌گستراند و متراكم مى‌سازد؛ در اين هنگام دانه‌هاى باران را مى‌بينى كه‌از لابه لاى آن خارج مى‌شود؛ هنگامى كه اين باران حياتبخش را به هر كس از بندگانش كه بخواهد برساند، ناگهان خوشحال مى‌شوند. (48)

هرچند پيش از آن‌كه بر آنان نازل شود مأيوس بودند. (49)

به آثار رحمت الهى بنگر كه چگونه زمين را بعد از مردنش زنده مى‌كند؛ چنين كسى كه زمين مرده را زنده مى‌كند زنده‌كننده مردگان در قيامت است؛ و او بر هر چيزى تواناست. (50)