آنان با شتاب از تو عذاب را مى‌طلبند؛ و اگر موعد مقرّرى تعيين نشده بود، عذاب الهى به سراغ آنان مى‌آمد؛ و سرانجام اين عذاب بطور ناگهانى‌بر آنها وارد مى‌شود در حالى كه نمى‌دانند و غافلند). (53)

آنان با عجله از تو عذاب مى‌طلبند، در حالى كه جهنم به كافران احاطه دارد. (54)

آن روز كه عذاب الهى آنها را از بالاى سر و پايين پايشان فرا مى‌گيرد و به آنها مى‌گويد: «بچشيد آنچه را عمل مى‌كرديد» (55)

اى بندگان من كه ايمان آورده‌ايد! زمين من گسترده است، پس تنها مرا بپرستيد و هجرت كنيد و در برابر فشارهاى دشمنان تسليم نشويد). (56)

هر انسانى مرگ را مى‌چشد؛ سپس به سوى ما باز گردانده مى‌شويد. (57)

و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند، آنان را در قصرها و غرفه‌هايى از بهشت جاى مى‌دهيم‌كه نهرها در زير آن جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ چه خوب است پاداش عمل‌كنندگان! (58)

همان كسانى كه در برابر مشكلات صبر و استقامت كردند و تنها برپروردگارشان توكّل مى‌كنند. (59)

چه بسا جنبنده‌اى كه قدرت حمل روزى خود را ندارد، خداوند او و شما را روزى مى‌دهد؛ و اوشنوا و داناست. (60)

و هر گاه از آنان بپرسى: «چه كسى آسمانها و زمين را آفريده، و خورشيد و ماه را مسخّر كرده است؟» مى‌گويند: «خداوند يگانه»! پس با اين حال چگونه آنان را از عبادت خدا منحرف مى‌سازند؟! (61)

خداوند روزى را براى هر كس از بندگانش بخواهد وسعت مى‌بخشد يا تنگ مى‌گيرد؛ خداوند به همه چيز داناست. (62)

و اگر از آنان بپرسى: «چه كسى از آسمان آبى فرستاد و بوسيله آن زمين را پس از مردنش زنده كرد»؟ مى‌گويند: «خداوند يگانه»! بگو: «حمد و ستايش مخصوص خداست!» امّا بيشتر آنها نمى‌فهمند. (63)