امّا جواب قوم او [ابراهيم‌] جز اين نبود كه گفتند: «او را بكشيد يا بسوزانيد!» ولى خداوند او را از آتش رهايى بخشيد؛ به يقين در اين ماجرا نشانه‌هايى است براى كسانى كه ايمان مى‌آورند. (24)

ابراهيم گفت: «شما غير از خدا بتهايى براى خود انتخاب كرده‌ايد كه مايه دوستى و محبّت ميان شما در زندگى دنيا است؛ سپس روز قيامت منكر يكديگر شده و از هم بيزارى مى‌جوييد و يكديگر را لعن مى‌كنيد؛ و جايگاه همه شما آتش است و هيچ يار و ياورى براى شما نخواهد بود.» (25)

و لوط به او [ابراهيم‌] ايمان آورد، و ابراهيم گفت: «من به سوى پروردگارم هجرت مى‌كنم به يقين او توانا و حكيم است.» (26)

و در پيرى اسحاق و يعقوب را به او بخشيديم و نبوّت و كتاب آسمانى را در دودمانش قرار داديم و پاداش دنيوى او را داديم و او در آخرت از صالحان است. (27)

و لوط را فرستاديم هنگامى كه به قوم خود گفت: «شما عمل بسيار زشتى انجام مى‌دهيد كه هيچ يك از جهانيان پيش از شما آن را انجام نداده است! (28)

آيا شما به سراغ مردان مى‌رويد و راه بقاى نسل انسان را قطع مى‌كنيد و در مركز اجتماعتان اعمال ناپسند انجام مى‌دهيد؟!» امّا پاسخ قومش جز اين نبود كه گفتند: «اگر راست مى‌گويى عذاب الهى را براى ما بياور!» (29)

لوط گفت: «پروردگارا! مرا در برابر اين قوم تبهكار يارى فرما.» (30)