و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند، گناهان آنان را مى‌بخشيم و آنان را به بهترين اعمالى كه انجام مى‌دادند پاداش مى‌دهيم. (7)

ما به انسان توصيه كرديم كه به پدر و مادرش نيكى كند، و اگر آن دو مشرك باشند و تلاش كنند كه براى من همتايى قائل شوى كه از آن آگاهى ندارى، از آنها پيروى مكن. بازگشت شما به سوى من است، و شما را از آنچه انجام مى‌داديد با خبر خواهم ساخت. (8)

و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند، به يقين آنها را در زمره صالحان وارد خواهيم كرد. (9)

و بعضى از مردم كسانى هستند كه مى‌گويند: «به خدا ايمان آورده‌ايم.» امّا هنگامى كه در راه خدا آزار مى‌بينند، آزار مردم را همچون عذاب الهى مى‌شمارند و از آن وحشت مى‌كنند)؛ ولى هنگامى كه پيروزى از سوى پروردگارت براى شما فرا رسد، مى‌گويند: «ما هم با شما بوديم و در اين پيروزى شريكيم)». آيا خداوند به آنچه در سينه‌هاى جهانيان است آگاه‌تر نيست؟! (10)

مسلّماً خداوند مؤمنان را مى‌شناسد، و به يقين منافقان را نيز مى‌شناسد. (11)

و كافران به مؤمنان گفتند: «شما از راه ما پيروى كنيد، و اگر گناهى داشته باشد ما گناهانتان را بر عهده مى‌گيريم.» آنان هرگز چيزى از گناهان اينها را بر عهده نخواهند گرفت؛ آنان به يقين دروغگو هستند. (12)

آنها بار سنگين گناهان خويش را بر دوش مى‌كشند، و همچنين بارهاى سنگين ديگرى را اضافه بر بارهاى سنگين خود؛ و روز قيامت به يقين از دروغ‌هايى كه به خدا مى‌بستند سؤال خواهند شد. (13)

و ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ و او در ميان آنان نهصد و پنجاه سال، درنگ كرد؛ ولى تبليغ او جز در گروه اندكى مؤثر واقع نشد و سرانجام طوفان عظيم آنان را فرا گرفت در حالى كه ستمكار بودند. (14)