آن كس كه قرآن را بر تو لازم كرد، تو را به جايگاهت [زادگاهت‌] باز مى‌گرداند. بگو: «پروردگار من از همه بهتر مى‌داند چه كسى برنامه هدايت آورده، وچه كسى در گمراهى آشكار است.» (85)

و تو هرگز اميد نداشتى كه اين كتاب آسمانى به تو القا شود؛ ولى رحمت پروردگارت چنين اقتضا كرد؛ اكنون كه چنين است، هيچگاه پشتيبان كافران مباش؛ (86)

و مبادا آنها تو را از آيات خداوند، بعد از آن‌كه بر تو نازل گشت، باز دارند؛ به سوى پروردگارت دعوت كن، و هرگز از مشركان مباش. (87)

معبود ديگرى را با خدا مخوان، كه هيچ معبودى جز او نيست؛ همه چيز جز ذات پاك او فانى مى‌شود؛ حاكميّت تنها از آنِ اوست؛ و همه به سوى او باز گردانده مى‌شويد. (88)

سوره عنكبوت 29

به‌نام خداوند بخشنده مهربان (0)

الم. (1)

آيا مردم گمان كردند همين كه بگويند: «ايمان آورديم»، به حال خود رها مى‌شوند و آزمايش نخواهند شد؟! (2)

ما كسانى را كه پيش از آنان بودند آزموديم و اينها را نيز امتحان مى‌كنيم)؛ تا خداوند كسانى را كه راست مى‌گويند و كسانى را كه دروغ مى‌گويند مشخص سازد. (3)

آيا كسانى كه اعمال بد انجام مى‌دهند گمان كردند بر ما پيشى خواهند گرفت و چيره خواهند شد)؟! چه بد داورى مى‌كنند! (4)

كسى كه اميد به لقاى خداوند يگانه و رستاخيز دارد بايد در اطاعت فرمان او بكوشد. زيرا سرآمدى را كه خدا تعيين كرده فرا مى‌رسد؛ و او شنوا و داناست! (5)

كسى كه جهاد و تلاش كند، به سود خود جهاد مى‌كند؛ چرا كه خداوند از همه جهانيان بى‌نياز است. (6)