آن كس كه قرآن را بر تو لازم كرد، تو را به جايگاهت [زادگاهت] باز مىگرداند.
بگو: «پروردگار من از همه بهتر مىداند چه كسى برنامه هدايت آورده، وچه كسى در
گمراهى آشكار است.» (85)
و تو هرگز اميد نداشتى كه اين كتاب آسمانى به تو القا شود؛ ولى رحمت پروردگارت
چنين اقتضا كرد؛ اكنون كه چنين است، هيچگاه پشتيبان كافران مباش؛ (86)
و مبادا آنها تو را از آيات خداوند، بعد از آنكه بر تو نازل گشت، باز دارند؛
به سوى پروردگارت دعوت كن، و هرگز از مشركان مباش. (87)
معبود ديگرى را با خدا مخوان، كه هيچ معبودى جز او نيست؛ همه چيز جز ذات پاك
او فانى مىشود؛ حاكميّت تنها از آنِ اوست؛ و همه به سوى او باز گردانده مىشويد.
(88)
سوره عنكبوت 29
بهنام خداوند بخشنده مهربان (0)
الم. (1)
آيا مردم گمان كردند همين كه بگويند: «ايمان آورديم»، به حال خود رها مىشوند
و آزمايش نخواهند شد؟! (2)
ما كسانى را كه پيش از آنان بودند آزموديم و اينها را نيز امتحان مىكنيم)؛ تا
خداوند كسانى را كه راست مىگويند و كسانى را كه دروغ مىگويند مشخص سازد. (3)
آيا كسانى كه اعمال بد انجام مىدهند گمان كردند بر ما پيشى خواهند گرفت و
چيره خواهند شد)؟! چه بد داورى مىكنند! (4)
كسى كه اميد به لقاى خداوند يگانه و رستاخيز دارد بايد در اطاعت فرمان او
بكوشد. زيرا سرآمدى را كه خدا تعيين كرده فرا مىرسد؛ و او شنوا و داناست! (5)
كسى كه جهاد و تلاش كند، به سود خود جهاد مىكند؛ چرا كه خداوند از همه
جهانيان بىنياز است. (6)