آنچه به شما داده شده، متاع زندگى دنيا و زينت آن است؛ و آنچه نزد خداست بهتر و پايدارتر است؛ آيا نمى‌انديشيد؟! (60)

آيا كسى كه به او وعده نيكو داده‌ايم و به آن خواهد رسيد، همانند كسى است كه فقط متاع زندگى دنيا به او داده‌ايم سپس روز قيامت براى حساب و جزا از احضارشدگان خواهد بود؟! (61)

روزى را به خاطر بياوريد كه خداوند آنان را ندا مى‌دهد و مى‌گويد: «كجا هستند همتايانى كه شما براى من مى‌پنداشتيد؟!» (62)

گروهى از معبودان كه فرمان عذاب درباره آنها مسلّم شده است مى‌گويند: «پروردگارا! ما اين عبادت كنندگانمان را گمراه كرديم؛ آرى ما آنها را گمراه كرديم همان گونه كه خودمان گمراه شديم؛ ما از آنان به سوى تو بيزارى مى‌جوييم؛ آنان در حقيقت ما را نمى‌پرستيدند بلكه هواى نفس خود را پرستش مى‌كردند).» (63)

و به آن عبادت كنندگان گفته مى‌شود: «معبودهايتان را كه همتاى خدا مى‌پنداشتيد بخوانيد تا شما را يارى كنند)!» معبودهايشان را مى‌خوانند، ولى جوابى به آنان نمى‌دهند. و در اين هنگام عذاب الهى را با چشم خود مى‌بينند، و آرزو مى‌كنند اى كاش هدايت يافته بودند! (64)

به خاطر آوريد روزى را كه خداوند آنان را ندا مى‌دهد و مى‌گويد: «چه پاسخى به پيامبران من گفتيد؟!» (65)

در آن روز، همه اخبار بر آنان پوشيده مى‌ماند، حتّى نمى‌توانند از يكديگر سؤالى كنند. (66)

امّا كسى كه توبه كند، و ايمان آورد و عمل صالحى انجام دهد، اميد است از رستگاران باشد. (67)

پروردگار تو هرچه بخواهد مى‌آفريند، و هر چه بخواهد برمى‌گزيند؛ آنان در برابر او اختيارى ندارند؛ منزّه است خداوند، و برتر است از آنچه همتاى او قرار مى‌دهند! (68)

و پروردگار تو مى‌داند آنچه را كه سينه‌هايشان پنهان مى‌دارد و آنچه را آشكار مى‌سازند. (69)

و او خداى يگانه است كه هيچ معبودى جز او نيست؛ ستايش تنها براى اوست در اين جهان و در جهان ديگر؛ حاكميّت نيز از آن اوست؛ و همه شما به سوى او باز گردانده مى‌شويد. (70)