و مايه هدايت و رحمت براى مؤمنان است. (77)

پروردگار تو ميان آنها در قيامت به حكم خود داورى مى‌كند؛ و اوست توانا و دانا. (78)

پس بر خدا توكّل كن، به يقين تو بر حق آشكار هستى. (79)

مسلّماً تو نمى‌توانى صداى خود را به گوش مردگان برسانى، و نه سخنت را به گوش كران هنگامى كه روى برگردانند و دور شوند. (80)

و نيز نمى‌توانى نابينايان را از گمراهيشان هدايت كنى؛ تو فقط مى‌توانى سخن خود را به گوش كسانى‌برسانى كه آماده پذيرش ايمان به آيات ما هستند و در برابر حق تسليمند. (81)

و هنگامى كه فرمان عذاب آنها فرارسد و در آستانه رستاخيز قرار گيرند)، جنبنده‌اى را از زمين براى آنها خارج مى‌كنيم كه با آنان سخن مى‌گويد كه مردم به آيات ما ايمان نمى‌آوردند. (82)

به خاطر آور روزى را كه ما از هر امّتى، گروهى را از كسانى كه آيات ما را تكذيب مى‌كردند محشور مى‌كنيم؛ و آنها را نگه مى‌داريم تا به يكديگر ملحق شوند. (83)

تا زمانى كه به پاى حساب مى‌آيند، خداوند به آنان مى‌گويد: «آيا آيات مرا تكذيب كرديد در حالى كه احاطه علمى بر آن نداشتيد؟! بگوييد شما چه اعمالى انجام مى‌داديد؟!» (84)

در اين هنگام، به سبب ظلمشان فرمان عذاب بر آنها واقع مى‌شود، و آنها سخنى براى گفتن ندارند. (85)

آيا نديدند كه ما شب را براى آرامش آنها قرار داديم و روز را روشنى بخش؟! دراين امور نشانه‌هاى روشنى است براى كسانى كه ايمان مى‌آورند وآماده قبول حقند). (86)

و به خاطر آوريد روزى را كه در «صور» دميده مى‌شود، و تمام كسانى كه در آسمانها و زمين هستند در وحشت فرو مى‌روند، جز كسانى كه خدا خواسته؛ و همگى با خضوع در پيشگاه او حاضر مى‌شوند. (87)

كوهها را مى‌بينى، و آنها را ساكن و بى حركت مى‌پندارى، در حالى كه مانند ابرها در حركتند؛ اين صنع و آفرينش خداوندى است كه همه چيز را متقن و استوار آفريده؛ به يقين او از كارهايى كه شما انجام مى‌دهيد آگاه است. (88)