من زنى را ديدم كه بر آنان حكومت مى‌كند، و همه چيز به او داده شده، و بخصوص تخت سلطنتى بزرگى دارد! (23)

او و قومش را ديدم كه براى خورشيد سجده مى‌كنند نه براى خدا؛ و شيطان اعمالشان را در نظرشان جلوه داده، و آنها را از راه حق بازداشته؛ از اين رو هدايت نمى‌شوند (24)

تا براى خداوندى سجده كنند كه آنچه را در آسمانها و زمين پنهان است خارج و آشكار مى‌سازد، و آنچه را پنهان مى‌داريد يا آشكار مى‌كنيد مى‌داند؟! (25)

خداوند يگانه‌اى كه معبودى جز او نيست، و پروردگار عرش عظيم است». (26)

سليمان گفت: «تحقيق مى‌كنيم ببينيم آيا راست گفتى يا از دروغگويان هستى. (27)

اين نامه مرا ببر و آن را بر آنان بيفكن؛ سپس برگرد و در گوشه‌اى توقّف كن ببين آنها چه عكس‌العملى نشان مى‌دهند. (28)

ملكه سبا گفت: «اى اشراف! نامه پرارزشى‌به سوى من افكنده شده! (29)

اين نامه از سليمان است، و چنين است: به‌نام خداوند بخشنده مهربان (30)

توصيه من اين است كه نسبت به من برترى جويى نكنيد، و به سوى من آييد در حالى كه تسليم حق هستيد.» (31)

سپس گفت: «اى اشراف! نظر خود را در اين امر مهمّ به من بازگو كنيد، كه من درباره هيچ كار مهمى، بدون حضور و مشورت شما تصميم نگرفته‌ام.» (32)

گفتند: «ما داراى نيروى زياد و قدرت جنگى فراوان هستيم، ولى فرمان با توست؛ ببين چه دستور مى‌دهى.» (33)

گفت: «پادشاهان هنگامى كه وارد منطقه آبادى شوند آن را به فساد و تباهى مى‌كشند، و عزيزان آن جا را ذليل مى‌كنند؛ آرى روش آنان همواره اين‌گونه است. (34)

و من اكنون جنگ را صلاح نمى‌بينم، هديه گرانبهايى براى آنان مى‌فرستم تا ببينم فرستادگان من چه خبر مى‌آورند تا از اين طريق آنها را بيازمايم).» (35)