همان كسانى كهنماز را برپا مىدارند، و زكات را ادا مىكنند، و آنها كه به
آخرت يقين دارند. (3)
كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، اعمال بد شان را براى آنان زينت مىدهيم به
گونهاى كه در تشخيص حق سرگردان مىشوند. (4)
آنان كسانى هستند كه عذاب بد و دردناك براى آنهاست؛ و آنها در آخرت،
زيانكارترين مردمند! (5)
به يقين اين قرآن از سوى خداوند حكيم و دانا بر تو القا مىشود. (6)
به خاطر بياور هنگامى را كه موسى به خانواده خود گفت: «من آتشى از دور ديدم؛
همين جا توقف كنيد؛ بزودى خبرى از آن براى شما مىآورم، يا شعله آتشى تا گرم
شويد.» (7)
هنگامى كه نزد آتش آمد، ندايى برخاست كه: «پر بركت باد آن كس كه در آتش است و
آن كس كه در اطراف آن است [فرشتگان و موسى]! و منزّه است خداوندى كه پروردگار
جهانيان است! (8)
اى موسى! من خداوند توانا و حكيمم. (9)
و عصايت را بيفكن!- هنگامى كه موسى به آن نگاه كرد، ديد با سرعت همچون مارى
به هر سو مىدود، ترسيد و پشت كرد و گريخت)، و حتى به پشت سر خود نگاه نكرد- اى
موسى! نترس، كه پيامبران در نزد من نمىترسند. (10)
مگر كسى كه ستم كرده؛ سپس بدى را به نيكى تبديل نموده، كه توبه او را مىپذيرم
زيرا منم آمرزنده مهربان. (11)
ودستت را در گريبانت داخل كن؛ هنگامى كه خارج مىشود، سفيد و نورانى است بى
آنكه عيبى در آن باشد؛ اين از جمله معجزات نُهگانهاى است كه تو با آنها به سوى
فرعون و قومش فرستاده مىشوى؛ آنان قومى فاسق و نافرمانند.» (12)
و هنگامى كه آيات روشنى بخش ما به سراغ آنها آمد گفتند: «اين سِحرى آشكار
است!» (13)