اين تمتع و بهره‌گيرى از دنيا براى آنها سودى نخواهد داشت! (207)

ما اهل هيچ شهر و ديارى را هلاك نكرديم مگر اين‌كه بيم دهندگانى از پيامبران الهى داشتند. (208)

تا متذكّر شوند؛ زيرا ما هرگز ستمكار نبوديم! كه بدون اتمام حجت مجازات كنيم (209)

هرگز اين آيات را شياطين نازل نكردند. (210)

و براى آنها سزاوار نيست؛ و قدرت بر چنين كارى ندارند. (211)

آنها از استراق سمع و شنيدن اخبار آسمانها بر كنارند. (212)

اى پيامبر! هيچ معبود ديگرى را با خداوند يگانه مخوان، كه از عذاب شدگان خواهى بود. (213)

و نخست خويشاوندان نزديكت را انذار كن. (214)

و پر و بال عطوفت خود را براى مؤمنانى كه از تو پيروى مى‌كنند فرود آر. (215)

و اگر تو را نافرمانى كنند بگو: «من از آنچه شماانجام مى‌دهيد بيزارم!» (216)

و بر خداوند توانا و مهربان توكّل كن. (217)

همان كسى كه تو را به هنگامى كه براى عبادت بر مى‌خيزى مى‌بيند؛ (218)

و نيز حركت تو را در ميان سجده‌كنندگان مشاهده مى‌كند). (219)

اوست خداى شنوا و دانا. (220)

آيا به شما خبر دهم كه شياطين بر چه كسى نازل مى‌شوند؟! (221)

آنها بر هر دروغگوى گنهكار نازل مى‌گردند؛ (222)

شنيده‌هايشان را به ديگران القا مى‌كنند؛ و بيشترشان‌دروغگو هستند. (223)

پيامبر اسلام شاعر نيست؛ شاعران كسانى هستند كه گمراهان از آنان پيروى مى‌كنند. (224)

آيا نديدى آنها در هر وادى سرگردانند؟ (225)

و سخنانى مى‌گويند كه به آنها عمل نمى‌كنند؟! (226)

مگر كسانى از آنها كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند و خدا را بسيار ياد كردند، و به هنگامى كه مورد ستم واقع شدند به دفاع از خويشتن و مؤمنان بر مى‌خاستند؛ و از اشعارشان در اين راه كمك گرفتند و كسانى كه ستم كردند بزودى خواهند دانست كه به كدامين جايگاه باز مى‌گردند! (227)