اين همان روش و اخلاق پيشينيان است. (137)

و ما هرگز مجازات نخواهيم شد.» (138)

آنان هود را تكذيب كردند، ما هم نابودشان كرديم؛ و در اين، ماجرا نشانه روشنى بود؛ ولى بيشتر آنان مؤمن نبودند. (139)

و به يقين پروردگارِ تو توانا و مهربان است. (140)

قوم ثمود نيز پيامبران راتكذيب كردند، (141)

هنگامى كه برادرشان صالح به آنان گفت: «آيا تقوا پيشه نمى‌كنيد؟! (142)

من براى شما پيامبرى امين هستم. (143)

پس تقواى الهى پيشه كنيد و مرا اطاعت نماييد. (144)

من در برابر اين دعوت، پاداشى از شما نمى‌طلبم؛ پاداش من تنها بر پروردگار جهانيان است. (145)

آيا شما فكر مى‌كنيد هميشه در نهايت امنيّت در نعمتهايى كه اين جاست مى‌مانيد، (146)

در اين باغها و چشمه‌ها، (147)

در ميان كشتزارها و نخلهايى كه ميوه‌هايش شيرين و رسيده است؟! (148)

و از كوهها خانه‌هايى مى‌تراشيد، و در آن به عيش و نوش مى‌پردازيد. (149)

پس تقواى الهى پيشه كنيد و مرا اطاعت نماييد. (150)

وفرمان مسرفان را اطاعت نكنيد. (151)

همان كسانى كه در زمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند.» (152)

گفتند: « (اى صالح! تو از افسون‌شدگانى و عقل خود را از دست داده‌اى. (153)

تو فقط بشرى همچون مايى؛ اگر راست مى‌گويى معجزه و نشانه‌اى بياور!» (154)

گفت: «اين ناقه‌اى است كه معجزه الهى است براى او سهمى از آب قريه)، و براى شما سهم روز معيّنى است. (155)

هيچ گونه آزارى به آن نرسانيد، كه عذاب روزى بزرگ شما را فرا خواهد گرفت!» (156)

سرانجام بر آن ناقه حمله نموده آن را از پاى در آوردند، سپس از كرده خود پشيمان شدند. (157)

و عذاب الهى آنان را فرا گرفت؛ در اين ماجرا نشانه روشنى بود؛ ولى بيشتر آنان مؤمن نبودند. (158)

و پروردگار تو توانا و مهربان است. (159)